คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 516

แชริตี้สัญญากับตัวเองว่าเธอจะไม่ยอมยกโทษให้พวกเขาจนวันตาย

...

ที่คฤหาสน์

แคทเธอรีนรู้สึกราวกับนกน้อยในกรงทอง

เธอทำได้เพียงเดินไปรอบ ๆ คฤหาสน์ และไม่มีที่ไปเลย

ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอได้พบฌอน

เธอคิดว่าผู้ชายคนนั้นลืมเรื่องที่เธอตั้งครรภ์ไปเสียแล้ว

เพราะเธอรู้สึกทุกข์ใจ เธอจึงรับประทานอะไรไม่ลง สิ่งนี้สร้างความกังวลให้กับคุณท่านฮิลล์และคุณผู้หญิงฮิลล์เป็นอย่างมาก

“โทรหาฌอน” คุณผู้หญิงฮิลล์สั่งกับแม่บ้านตอนอาหารเย็น “ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหน เขาจะไม่สนใจไยดีลูกเมียไม่ได้ ฉันอยากให้พวกเขาแยกห้องนอนกัน ไม่ได้สั่งให้เขาทิ้งภรรยาของเขานะ”

แม่บ้านโทรออกทันที “คุณชายฮิลล์บอกว่าเขาต้องทำงานล่วงเวลาค่ะ”

“เขาต้องพักผ่อนบ้างเหมือนกันนะ! เขาคิดอะไรของเขาอยู่?!” คุณท่านฮิลล์ทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ

“บางทีเขาอาจจะยุ่งอยู่กับงานจริง ๆ ก็ได้นะคะ” ทันใดนั้นเอง คุณผู้หญิงฮิลล์ก็ชำเลืองมองคุณท่านฮิลล์พลางพยักพเยิดไปทางแคทเธอรีน

คุณท่านฮิลล์รู้สึกไม่สบายใจ ฌอนทำให้ผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาของเขา ทว่าในตอนนี้เขากลับทิ้งขว้างเธอ เป็นไปได้ไหมที่เขาจะเปลี่ยนใจไปเสียแล้ว?

คุณท่านไม่ได้โปรดปรานแคทเธอรีนสักเท่าไรนัก ทว่าท่านก็อดที่จะสงสารหญิงสาวที่ตอนนี้ทั้งอ่อนแอและเหนื่อยล้าไม่ได้

“คุณตา คุณยายคะ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะโทรหาเขาหรอกค่ะ เราสองคนทะเลาะกัน เพราะแบบนี้ ตอนนี้เขาน่าจะยังไม่อยากพบหนูหรอกค่ะ” แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นอย่างใจเย็น “จริง ๆ แล้วหนูแค่เบื่อที่จะต้องอยู่อุดอู้ในคฤหาสน์ทุกวัน พรุ่งนี้หนูขอออกไปหาเพื่อนได้ไหมคะ?”