คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 521

“แม่ไม่ได้มาครับ” ฌอนตอบ

คุณท่านฮิลล์ตะคอกเสียงดัง “เธอยังให้การสนับสนุนเมสันอยู่อีกเหรอ? ฉันโมโหเธอจริง ๆ”

ฌอนไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ

ลีอาไม่ได้โง่ เธอเพียงรักและเชื่อใจเมสันมากจนเกินไป

“ว้าว กำลังทานอาหารกันอยู่พอดี คุณตา คุณยาย ทายสิว่าเมื่อคืนผมเจอใครในผับ?” จู่ ๆ ทั้งวิลลี่และเลียมก็เดินผ่านประตูเข้ามา “ผมบังเอิญเจอกับซา...”

ทันใดนั้นเองเขาก็นิ่งไปเมื่อเขาเห็นแคทเธอรีนและฌอนอยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหาร สีหน้าของเขาซีดเผือดลงทันที ผู้ชายคนนี้เริ่มมาที่วิลล่าตั้งแต่เมื่อไรกัน?

ในทางกลับกัน เลียมมองผู้ชายคนนั้นอย่างใจเย็นก่อนจะนั่งลงที่ข้าง ๆ คุณท่านฮิลล์

“แกบังเอิญเจอกับใครล่ะ?” คุณผู้หญิงฮิลล์ถามขึ้น

วิลลี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะตอบ “เอ่อ... ไม่มีใครหรอกครับ ผมหิวจังเลย ป้าจัสมินครับ ขอถ้วยให้ผมสักใบได้ไหมครับ?”

คุณท่านฮิลล์มองเขาพลางส่งเสียงทางจมูกอย่างดูถูก “แกมันก็รู้แค่ว่าไปเที่ยวผับยังไงเท่านั้นแหละ แกไม่เห็นหรือไงว่าผลประกอบการของบริษัทสาขาย่อยลดลง? ทำไมแกสองคนถึงไม่เรียนรู้จากฌอน? ดูสิว่าเขาบริหารฮิลล์ อิเล็กทรอนิกส์ได้ยังไง?”

ใบหน้าของเลียมหม่นลงขณะที่เขาขบฟันแน่น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณตาจะไม่มีวันสังเกตเห็นความทุ่มเทในการทำงานทั้งหมดที่เขาทุ่มเทไป

ในทางตรงกันข้าม ดูเหมือนวิลลี่จะไม่ได้รู้สึกเป็นทุกข์เป็นร้อนเลย “คุณตาครับ ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะครับที่จะมีความสามารถได้เท่าเขา ในประเทศออสเตรเลียมีผู้ชายที่ร่ำรวยได้แค่คนเดียวเท่านั้นนะครับ”

“ก็ถูกของแก” คุณผู้หญิงฮิลล์ถอนหายใจ จู่ ๆ เธอก็หันไปมองท้องของแคทเธอรีนพลางยิ้มออกมา “แต่ลูกในท้องของเคธี่จะต้องได้รับการถ่ายทอดยีนส์ที่เยี่ยมยอดจากคนเป็นพ่อมาอย่างแน่นอน”

ฌอนลูบศีรษะของแคทเธอรีนอย่างอ่อนโยน “ผมไม่สนใจเรื่องอื่นตราบใดที่พวกลูก ๆ แข็งแรงดี”

“ถูกแล้ว”

ความรู้สึกที่ยากจะอธิบายผุดขึ้นในใจของเลียมเมื่อเขาเห็นเช่นนั้น

“โอ้ จริงสิเลียม แม้แต่ฌอนเองก็กำลังจะได้เป็นพ่อคนในไม่ช้านี้แล้วนะ แล้วเมื่อไรหลานจะหาแฟนและแต่งงานสักทีล่ะ?” จู่ ๆ คุณผู้หญิงฮิลล์ก็เบนความสนใจของเธอไปที่หลานชายอีกคน “ยายเพิ่งคิดเรื่องนี้ไปหยก ๆ ความจริงแล้ว ลูกสาวจากตระกูลโลว์...”

“คุณยายครับ ได้โปรดเลิกแนะนำพวกคุณหนูให้ผมเถอะครับ” เลียมปิดหู “แค่ที่ตระกูลแคมโปสจัดนัดบอดให้ผมหลายต่อหลายครั้งในทุกวันนี้ ผมก็แทบจะเป็นบ้าแล้วนะครับ”