ซาร่าจ้องมองใบหน้าของฌอน ถึงเขาจะนั่งอยู่ในที่มืด ทว่าหน้าตาอันหล่อเหลาของเขาก็ยังคงมีเสน่ห์ เธอรู้สึกต้องการจะเอาชนะใจเขา “ฌอนนี่ ช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะ? คุณช่วยปล่อยนีสัน คอร์ปอเรชั่นได้ไหมคะ?”
“คุณอยากได้มันเหรอ?”
“ไม่ค่ะ ฉันยุ่งกับงานมากพอแล้ว ฉันไม่มีเวลาไปบริหารบริษัทหรอกค่ะ” ซาร่ายิ้มออกมาเศร้า ๆ “อาการป่วยของคุณพ่อกำเริบ ขณะที่แชริตี้ติดคุก สิ่งที่คุณพ่อของฉันห่วงมากที่สุดคือบริษัทของท่าน ฉันเกรงว่าเขาจะทนไม่ได้ถ้าไม่มีบริษัทของเขา”
ร่องรอยของความอ่อนโยนฉายผ่านแววตาของฌอน “คุณยังเหมือนเดิม อย่างไรก็ตาม อย่าลืมว่าเขาทำกับคุณยังไง ตอนที่คุณไปอยู่ที่นั่นตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา”
“นั่นเป็นคนละเรื่องกันค่ะ ฉันแค่ทำในสิ่งที่ลูกสาวพึงกระทำ อย่างน้อยฉันก็มีจิตสำนึก” ซาร่าถอนหายใจ “ยิ่งไปกว่านั้นนะคะ พี่ชายของฉันยังตกงานทั้ง ๆ ที่ความจริงเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันควรช่วยให้เขากลับตัวซะใหม่ เขาจะได้ไม่ทำตัวเหมือนเมื่อก่อนอีก”
เมื่อพูดถึงโทมัส ฌอนก็ทำท่ารังเกียจออกมา “ถึงเวลาที่เขาจะเปลี่ยนตัวเองแล้ว”
ซาร่าหัวเราะเขาออกมาในทันที “ฉันคิดว่าฉันต้องใช้ความพยายามในการหว่านล้อมคุณซะอีก คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะตอบตกลงง่ายอย่างนี้”
“ผมติดหนี้บุญคุณคุณ” ฌอนพูดขึ้น
“ไม่ค่ะ คุณไม่ได้ติดหนี้บุญคุณอะไรฉันเลย” ซาร่าตอบขณะที่เธอก้มหน้าลงมองไวน์ที่อยู่บนโต๊ะ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา คนทั้งคู่ก็เดินขึ้นไปที่ชั้นบนด้วยกัน
เวสลีย์เดินออกมาจากมุมมืด เขายิ้มออกมาเมื่อเห็นรูปถ่ายในมือ
ตอนที่เขากำลังทำงานอยู่ในออฟฟิศในช่วงบ่ายวันนั้น จู่ ๆ เขาก็ได้รับข้อความลึกลับซึ่งสั่งให้เขามาที่บาร์นี้
“เคธี่ ดูเหมือนว่าคุณกำลังจะมีเรื่องเดือดร้อนนะ”
เวสลีย์สั่งรูปถ่ายไปให้แคทเธอรีนผ่านทางวอทส์แอป [ผมเห็นภาพนี้ตอนที่ผมมาหาเพื่อนที่บาร์เมซอง พวกเขาทั้งสองคนเข้าไปที่ห้องส่วนตัวที่ชั้นบน ผมได้ยินมาว่าคุณกำลังตั้งครรภ์ คุณระวังฌอนเอาไว้จะดีกว่า คุณมาหาผมได้เสมอถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ]
...
ที่คฤหาสน์
เมื่อแคทเธอรีนได้รับภาพถ่าย หัวใจของเธอก็ชาไปหมด มันรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกแทงจนเป็นรูพรุน
ไหนจะเมื่อวานนี้ที่เมลานี่จับได้ว่าพวกเขาเดินออกมาจากห้องในโรงแรม วันนี้พวกเขายังไปที่บาร์ด้วยกันอีก พวกเขาเจอกันบ่อยมากจน ‘อดีตคนรู้จัก’ ของเธอยังเจอพวกเขา
เขาหมายความว่าอย่างไรที่บอกว่าไปรับการรักษา?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...