“ยิ่งไปกว่านั้น คุณต้องไม่ใช้เวลาอยู่กับซาร่าตามลำพัง นอกเสียจากเวลาที่คุณรับการรักษา ฉันรู้ว่าร็อดนีย์และเชสเตอร์สนิทกับเธอ พวกเขาเลยพบกันอยู่บ่อย ๆ ถ้าคราวหน้าพวกคุณสี่คนไปเจอกัน คุณก็พาฉันไปด้วย”
แคทเธอรีนซุกใบหน้าลงบนแผ่นอกของฌอนด้วยท่าทางน่าเอ็นดู
ผ่านมานานแล้วนับตั้งแต่ที่เธอทำตัวว่าง่ายกับเขา เขาเริ่มรู้สึกใจอ่อนและสับสนขึ้นมาแทน “แต่ร็อดนีย์และเชสเตอร์...”
“ฉันทราบค่ะ ว่าพวกเขาไม่ชอบฉัน แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันทนได้ตราบใดที่ฉันป้องกันไม่ให้สามีของฉันถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งไปได้”
แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นพลางกะพริบดวงตากลมโตที่มีเสน่ห์ของเธอ “เป็นเพราะคุณหล่อเกินไป ฉันเลยรักคุณ”
“ที่รัก ผมจะเชื่อฟังคุณครับ” ดวงตาของฌอนเป็นประกาย เขาก้มหน้าลงพลางจุมพิตลงบนริมฝีปากของเธอ
ฌอนถอนหายใจออกมา เพราะเขาถูกผู้หญิงคนนี้บ่งการเสร็จสรรพ แบบนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับซาร่าได้อย่างไร? เอาเถอะ ไม่สำคัญเลยตราบใดที่เธอมีความสุข ถ้าเธออยากจะไปด้วย ก็ตามใจแล้วกัน
...
08:40 น.
ฌอนเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหารพลางเอามือโอบเอวของแคทเธอรีนเอาไว้
ริมฝีปากของแคทเธอรีนบวมเจ่อเล็กน้อย ตลอดจนพวงแก้มของเธอยังเป็นสีแดง
เมื่อเห็นสิ่งเหล่านั้นด้วยตาของท่านเอง คุณผู้หญิงฮิลล์ก็เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาในเช้าวันนี้ เธอทั้งรู้สึกโล่งอกและเป็นกังวล “นี่คือสิ่งที่พวกหลานสองคนควรจะทำในฐานะสามีภรรยา จะว่าไปแล้ว หลานควรระวังเอาไว้หน่อย หมอบอกว่าสามเดือนก่อน...”
“เราไม่ได้ทำอะไรครับคุณยาย คุณยายไม่จำเป็นต้องคอยเตือนผม ผมไม่ใช่เด็ก” ใบหน้าของฌอนเคร่งขรึมเมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น ขณะที่แคทเธอรีนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปด้วยความอับอาย
ลึก ๆ แล้ว เลียมแสดงความไม่พอใจของเขาออกมาขณะที่เขารับประทานอาหารเช้า เมื่อวานนี้ ฌอนกับแคทเธอรีนเพิ่งจะทะเลาะกันไป ทว่าวันนี้พวกเขากลับคืนดีแถมยังตัวติดกันอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...