คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 532

“คุณตรวจสอบร่างกายของผมดูว่ามีร่องรอยอะไรอะไรไหม ผมบริสุทธิ์ใจ” ฌอนกางแขนออกและหมุนตัวต่อหน้าแคทเธอรีน

แคทเธอรีนไม่อาจบังคับตัวเองให้มองดูเขาได้ เธอยืนขึ้นพลางผลักเขาออกไป จากนั้นเธอจึงเดินไปที่ห้องน้ำ “เข้ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ คนดื้อ”

“หยุดร้องไห้เถอะครับที่รัก ผมจะทำตัวดื้อก็แค่ต่อหน้าคุณเท่านั้น” ฌอนฉวยโอกาสดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาพลางจุมพิตลงบนใบหน้าของเธอ หลังจากนั้น เขาจึงพูดออกมาอย่างไม่อาย “ผมแค่รู้สึกชอบทำตัวดื้อต่อหน้าคุณเท่านั้น”

“ฌอน ฉันเกลียดการกระทำแบบนี้ของคุณ”

แคทเธอรีนยกมือขึ้นทุบเขา ทว่าเธอก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย เธอกลับรู้สึกเศร้าใจยิ่งขึ้นไปอีก และร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ “คุณชอบมาต่อว่าฉันเสมอโดยที่คุณยังไม่รู้ความจริงเลยด้วยซ้ำ แล้วก็มาตามง้อฉันทีหลัง ฉันไม่ยอมให้ไปเจอซาร่าอีกแล้วนะคะ”

“เป็นไปไม่ได้หรอกที่รัก” รอยยิ้มเศร้า ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฌอน “ผมเกรงว่าจะมีแค่เธอเท่านั้นที่สามารถรักษาอาการป่วยของผมได้ คุณอยากให้ผมต้องทุกข์ทรมานจากโรคอัลไซเมอร์ตั้งแต่อายุยังน้อย และลืมเรื่องคุณและลูก ๆ ของเราไปเหรอครับ?”

แคทเธอรีนกัดริมฝีปากด้วยความปวดร้าว “ฉันทนไม่ได้ที่พวกคุณใช้เวลามากมายอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ไม่อย่างนั้น... ก็บอกให้เธอมารักษาคุณที่คฤหาสน์ แล้วฉันจะคอยดูจากข้างนอก”

ฌอนหยิกแก้มเธอเบา ๆ “ภรรยาของผมเอาแต่ใจขนาดนี้เลยเหรอ ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย”

แคทเธอรีนจ้องมองเขา “ฌอน คุณต้องเข้าใจว่าฉันจะไม่สนใจคุณเลย ถ้าไม่ใช่เพราะลูก ๆ”

“คุณหมายความว่ายังไง?” ดวงตาของฌอนหรี่ลง “ที่คุณอยู่ข้าง ๆ ผมเพียงเพราะลูก ๆ เท่านั้นเหรอ?”

“คิดถึงสิ่งที่คุณทำลงไปบ้าง ครั้งแรกคุณก็เอาเชลลีมาอยู่ข้าง ๆ คุณ และตอนนี้คุณก็มีซาร่าอยู่กับคุณ ฉันเหนื่อยค่ะ ฉันไม่รู้ว่าความรักของฉันที่มีต่อคุณจะคงอยู่อีกนานแค่ไหน” แคทเธอรีนพูดอย่างขมขื่นและไม่อ้อมค้อม

ลึกลงไปแล้วฌอนรู้สึกเสียใจ

เขาก็คิดไม่ถึงว่าซาร่าจะกลายเป็นนักจิตวิทยาของเขาเหมือนกัน

พูดไปแล้ว เขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะกลับไปหาซาร่าจริง ๆ “ผมจะเชื่อฟังคุณนะครับ ที่รัก”

เมื่อฌอนออกมาจากห้องน้ำ แคทเธอรีนก็นอนอยู่บนเตียงเสียแล้ว เธอยังพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับ