คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 539

ใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนนิ่งไป

“ตอนนี้คุณพอใจหรือยังล่ะ? แชริตี้ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต และพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตทั้งคู่ ในที่สุดซาร่าสุดที่รักของคุณและโทมัสก็เป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในตระกูลนีสัน”

แคทเธอรีนจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกผิดหวัง และกระทืบเท้าเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

...

เฟรยากำลังมีปากเสียงอยู่กับสองพี่น้องนีสันที่ห้องพักผู้ป่วยเมื่อแคทเธอรีนมาถึงโรงพยาบาลหลังจากที่รีบออกไป

“อย่ามาขวางทางฉันเฟรยา มันถูกแล้วที่พวกเราจะนำศพของพ่อเราไป แต่ถ้าเธออยากจะช่วยจริง ๆ ...” โทมัสแหย่พลางยิ้มอย่างกรุ่มกริ่ม “มาเป็นผู้หญิงของฉันสิ ฉันรับประกันเลยว่าเธอจะจัดงานศพให้พ่อของฉันได้”

“นายมีจิตสำนึกบ้างหรือเปล่า? พ่อของนายเพิ่งเสียชีวิตไป แต่นายยังหัวเราะได้อีกเหรอ” เฟรยาโกรธจัด “คุณลุงคงไม่ตาย ถ้าไม่ใช่เพราะนาย”

“มันจะเป็นความผิดของฉันไปได้ยังไง? เขาคงจะรู้อยู่แล้วว่าต้องตายในไม่ช้าก็เร็ว” เขาตอบ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใส่ใจ “ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าจะมีประโยชน์อะไรที่ต้องมานั่งเสียใจกับเมียน้อยคนนั้น สิ่งที่เขาได้รับก็สาสมแล้ว”

“โทมัส นีสัน นายมันเลว อย่างน้อยเขาก็เป็นคนทำให้นายเกิดมาและเลี้ยงดูนาย”

“มันเป็นความผิดของเขาที่เอาแต่เข้าข้างเจนนิเฟอร์กับลูกสาวของเธอตลอด ที่ฉันมารับศพเขาในวันนี้มันก็มากเกินความจำเป็นแล้ว”

“นายชักจะมากเกินไปแล้วนะ!” เธอถีบแผ่นอกของเขาด้วยความโกรธ

“เธอกล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้? ผู้หญิงโง่ ฉันจะทำให้เธอเจ็บปวดแน่นอน”

เขายกมือขึ้นเพื่อจะตบผู้หญิงคนนั้นกลับ

แคทเธอรีนเข้ามาขวางให้เฟรยาไปอยู่ด้านหลังของเธอพลางจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา “ลองตบฉันดู ฉันกำลังอุ้มท้องเหลนของตระกูลฮิลล์ ถ้านายกล้าทำร้ายเรา นายอาจจะต้องถูกปลดออกจากตำแหน่งประธานที่นายเพิ่งได้รับมา”

โทมัสนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเยาะเย้ยเธอ “เหลนของตระกูลฮิลล์อย่างนั้นเหรอ? แล้วไงล่ะ? ในไม่ช้านี้น้องสาวของฉันก็จะมีสักคนเหมือนกัน”