คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 541

โทมัสไม่ควรเก็บความแค้นเหล่านั้นเอาไว้ถึงแม้ว่าจริง ๆ แล้วเขาจะเกลียดบอริสก็ตาม ไม่ว่าอย่างไร ในตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็จากไปแล้ว

ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนค่อย ๆ หม่นลง เขามองซาร่าอย่างไม่ไยดี เขาไม่สนใจโทมัสเพราะผู้ชายคนนั้นเป็นคนสารเลวที่เอาแต่ทำเรื่องน่าอับอาย ทว่าเขาคิดไม่ถึงว่าซาร่าจะโกหกเพื่อแก้ต่างแทนพี่ชาย จนเขาเกือบจะเข้าใจสถานการณ์ผิดไป

“ฌอนนิคคะ ฉันขอโทษพวกเขาแทนพี่ชายของฉันได้ไหมคะ?” ซาร่าลนไปหมด ทว่าก็กลับมาสงบลงอย่างรวดเร็ว พลางฝืนยิ้มออกมา “โทมัสเป็นแบบนี้มาตลอด ฉันบอกเขาหลายครั้งแล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน แต่เขาก็เอาแต่ไม่ฟัง ฉันทำอะไรกับเรื่องนี้มากไม่ได้ค่ะ นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้เข้าไปร่วมทะเลาะด้วยตั้งแต่แรก แต่สุดท้ายฉันกลับถูกทำให้อับอาย”

“ซาร่า เธอไม่ต้องขอโทษหรอก เพราะเธอไม่ได้ด่าว่าใคร ทั้งหมดเป็นเพราะโทมัส” ร็อดนีย์อดที่จะปลอบเธอไม่ได้ “ยิ่งไปกว่านั้น เฟรยาเองก็ผิดที่เรียกชื่อเธอแบบนั้นเหมือนกัน”

เฟรยาหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “ช่างเป็นการขอโทษที่ประทับใจอะไรอย่างนี้นะคุณนีสัน ถ้าเคธี่ไม่บันทึกเสียงบทสนทนาเอาไว้ บางทีคำพูดที่เธอพูดก่อนหน้านี้คงจะทำให้คนอื่นเข้าใจว่าเป็นเคธี่กับฉันที่เป็นคนเริ่มหาเรื่องก่อน ตรงกันข้าม โทมัสคงจะไม่ต้องรับผิดชอบอะไร จากนั้นเรื่องพวกนี้จะเป็นสาเหตุที่ทำให้เคธี่กับคุณชายฮิลล์คนโตต้องทะเลาะกันอีก”

คิ้วของฌอนขมวดเข้าหากัน ซาร่าเงยหน้าขึ้นดูไร้เดียงสา “ขอโทษ ฉันลืมคิดถึงเรื่องนั้นไปเลย คราวหน้าฉันจะระวังให้มากกว่านี้”

“ไม่จำเป็นต้องมีคราวหน้า! เฟรยา ลินช์ เมื่อไรเธอจะหยุดสักที?” ร็อดนีย์ทนฟังมากไปกว่านี้ไม่ไหวอีกแล้ว

“พอ” ฌอนเตือนก่อนจะมองโทมัส “ดูเหมือนมีการเข้าใจผิดครั้งใหญ่เพราะฉันให้ความช่วยเหลือนายหลายครั้ง ฉันไม่รู้เรื่องโครงการขนาดใหญ่ที่นายได้รับมาเมื่อวาน บางทีพวกเขาอาจจะคิดว่าเราสนิทกันหรืออะไรสักอย่างจึงพยายามเอาใจฉันด้วยการทำให้นายพอใจ ฉันจะสั่งให้ยกเลิกการทำงานร่วมกันทีหลัง”

โทมัสตกใจ เขาพยายามกอบกู้สถานการณ์เอาไว้ “คุณชายฮิลล์คนโต ผมขอโทษ เป็นความผิดของผมเองที่พูดจาหยาบคาย ได้โปรดอย่ายกเลิกความร่วมมือ ผมขอร้องนะครับ”

เฟรยาเยาะเย้ย “ความจริงนายพูดจาหยาบคายตั้งเยอะตั้งแยะ ครั้งสุดท้ายก็ที่ในผับ นายยังพูดด้วยซ้ำว่าคุณชายฮิลล์คนโตจะไม่ทำอะไรนายถึงนายจะนอนกับเคธี่ก็ตาม”

ขาของโทมัสสั่นอยู่ตรงนั้น เขาแทบจะทรุดลงคุกเข่ากับพื้น

“เขาพูดกับคุณแบบนั้นเหรอครับ?” ฌอนหรี่ตาลง และหันหน้าไปหาแคทเธอรีน

เธอกระตุกริมฝีปาก “แล้วคุณจะเชื่อไหมถ้าฉันบอกว่าใช่?”