คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 550

ในทางกลับกัน ฌอนรู้สึกไม่ชินกับการไม่ได้รับโทรศัพท์หรือข้อความจากแคทเธอรีน

เมื่อไม่นานมานี้ เธอคอยโทรมาถามว่าเขาอยู่ที่ไหนรวมถึงตารางงานของเขาเพราะซาร่าอยู่เสมอ ทว่าเธอเลิกถามไปแล้ว

เธอจะไม่โทรหาเขาและเป็นเขาแสมอที่โทรหาเธอก่อน

ข้อความของเขาถูกตอบกลับด้วยคำเพียงไม่กี่คำเสมอ

เธอยังทำแม้กระทั่งเลิกโผล่หน้ามาเมื่อซาร่ามาทำกระบวนการรักษาด้วยซ้ำ

เมื่อเขาออกไปเที่ยวกับร็อดนีย์และเชสเตอร์ที่คลับเฮาส์ตอนกลางคืน เธอก็ไม่ได้สนใจอยากจะไปกับเขาและไม่แม้แต่จะถามเขาด้วยซ้ำไป

เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าใจถึงคำว่า ‘ไม่อยากใส่ใจ’ อีกต่อไปแล้วอย่างแท้จริง

ความรู้สึกนี้ทำให้เขาเป็นกังวล

แม้กระทั่งที่ทำงาน เขามักจะฟุ้งซ่านและปลีกตัวออกมาอย่างไม่รู้ตัว

เฮดลีย์รู้สึกงงกับพฤติกรรมของเขา “คุณชายฮิลล์คนโตครับ คุณมีอะไรในใจหรือเปล่า?”

ฌอนจิบกาแฟก่อนจะถามขึ้นอย่างเป็นกันเอง “เมื่อวานฉันไม่ได้กลับบ้านเพราะงานเลี้ยงสังสรรค์ดำเนินต่อไปจนกระทั่งดึกดื่น คุณผู้หญิงได้ติดต่อนายมาบ้างไหม?”

เมื่อก่อนเฮดลีย์จะได้รับโทรศัพท์นับครั้งไม่ถ้วนจากแคทเธอรีนถ้าฌอนไม่กลับบ้านตอนกลางคืน

เมื่อคืนนี้ฌอนจงใจไม่บอกเธอ เขาคิดว่าตอนนี้เธอคงคิดมากไปแล้ว

คำถามนี้ทำให้เฮดลีย์ไม่ได้ทันได้ระวังตัว “ไม่ครับ”

“...”

ฌอนพูดไม่ออก

เขาปลดเนคไทด้วยความหงุดหงิด “แล้วคุณยายล่ะ? แอล? ป้าจัสมิน?”

เธอต้องให้คนอื่นตรวจสอบเขา

“ไม่มีการติดต่อจากพวกเธอเหมือนกันครับ”

เฮดลีย์กะพริบตาตอบกลับมาด้วยความว่างเปล่า “คุณชายฮิลล์คนโตครับ เป็นไปได้ไหมครับว่าคุณชายหวังว่าคุณผู้หญิงจะโทรมา?”

“ไม่มีทาง” เขาจ้องเขม็งไปที่ผู้ช่วยของเขา “ฉันแค่ไม่อยากให้เธอคิดมากอีก แล้วส่งผลกระทบกับลูก ๆ”