คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 549

เฟรยาขมวดคิ้วเข้าหากัน “ตลอดเวลาหลายปีที่ฉันอยู่กับแพทริคมาได้สอนอะไรบางอย่างให้กับฉัน ผู้ชายที่ดีจริง ๆ เขาจะไม่ทิ้งเธอไม่ว่าผู้หญิงคนอื่นจะใช้เล่ห์เหลี่ยมแค่ไหนก็ตาม ถ้าเธอเป็นคนเดียวที่พยายามประคับประคองชีวิตแต่งงานไว้ตลอดเวลา แบบนั้นมันก็จะยังคงพังทลายลงในไม่ช้าก็เร็ว”

แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ

เฟรยาตบไหล่ของเธอ “มีผู้หญิงมากมายในโลกนี้ที่เต็มใจจะเป็นมือที่สาม ไม่ต้องพูดถึงฌอนที่เป็นผู้ชายซึ่งร่ำรวยที่สุดในออสเตรเลีย ผู้หญิงนับไม่ถ้วนอยากจะกระโจนเข้าหาเขาและขึ้นอยู่กับเขาที่จะรู้ว่าเมื่อไรควรจะอยู่ให้ห่างจากพวกเธอ ปล่อยให้สิ่งต่าง ๆเ กิดขึ้นตามธรรมชาติเถอะ สุดท้ายแล้วมันก็ไม่คุ้มที่จะเก็บรักษาคนที่จะเดินจากเธอไปได้ง่าย ๆ เอาไว้”

“ฟังดู… ถูก”

“ก็มันถูกไง คืนนี้ให้ฉันเลี้ยงอาหารเย็นเธอเลยนะ”

“แน่นอน”

เธอกลับไปที่คฤหาสน์หลังจากที่รับประทานอาหารเย็น ทว่าฌอนก็ยังไม่กลับมา

คฤหาสน์หลังใหญ่ให้ความรู้สึกว่างเปล่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธออยู่ตามลำพัง

ในค่ำคืนนั้น ความทรงจำเกี่ยวกับฌอนที่ออกจากคฤหาสน์พร้อมกับอุ้มซาร่าไว้ในอ้อมแขนยังเข้ามาวนเวียนอยู่ภายในจิตใจของเธอขณะที่เธอนอนลงบนเตียง

เธอยังจำบทสนทนาของฌอนกับซาร่าที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ในวันนี้ได้

ใครจะไปรู้ว่าซาร่าจะอยู่ในชีวิตของพวกเขาต่อไปอีกนานแค่ไหน?

แคทเธอรีนกำลังตั้งครรภ์ ทว่าเธอต้องคอยระวังซาร่า ขณะที่จับตามองดูสามีของเธอเอาไว้ ราวกับเธออยู่ในสงคราม

มันเหนื่อยจริง ๆ

บางที เหมือนอย่างที่เฟรยาพูด มันไม่คุ้มที่จะหวงแหนคนที่เดินจากเธอไปง่าย ๆ

ช่างเถอะ เธอจะปล่อยให้มันเป็นไป เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่สนใจอีกต่อไป

มือของเธอลูบไปที่หน้าท้อง

เริ่มเสียแต่วันนี้ เธอจะใช้เวลารักลูก ๆ ของเธอให้มากขึ้น เพื่อให้มั่นใจว่าพวกเขาจะลืมตาดูโลกด้วยสุขภาพดี

ที่อีกด้านหนึ่งของเตียงยังคงว่างเปล่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น

ป้าจัสมินเตรียมอาหารเช้าไว้เรียบร้อยแล้วเมื่อเธอเดินลงบันไดมาหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว ฌอนกำลังรอเธออยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหาร ทั้งมองมาด้วยความเสียใจ “ขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อคืน... ผมกลับบ้านช้าเกินไป”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”

เธอตักข้าวโอ๊ตจากชามขึ้นมาหนึ่งช้อนเต็ม ๆ