คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 548

แคทเธอรีนหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “ทำไมซาร่าไม่กลับมาให้เร็วกว่านี้ล่ะถ้าเธอยังไม่ตาย? มันเป็นความผิดของฉันไปได้ยังไงที่ผู้ชายของเธอแต่งงานแล้ว ในเมื่อเธอเป็นคนที่กลับมาช้าเอง?”

“ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากกลับมา แต่เธอรู้สึกไม่คู่ควรกับฌอน เพราะเธอ...” ดวงตาของร็อดนีย์มีน้ำตาคลอ “เธอไม่รู้ว่าเธอต้องผ่านอะไรมาบ้าง”

“ฉันไม่รู้และไม่อยากรู้ด้วย” ริมฝีปากของเธอกระตุก

เขาหันกลับมามอง “แคทเธอรีน เธอเลือดเย็นขนาดนี้ได้ยังไง?”

“...”

เธอพูดไม่ออก “ฉันรู้ว่านายรักซาร่า แต่ได้โปรดอย่าใช้ความรักนั้นมาทำร้ายคนอื่น นายอยากให้ฉันสงสารเธอเหรอ? แน่นอน แต่จะเกิดอะไรขึ้นกับการแต่งงานของฉันและลูก ๆ ของฉันบ้างล่ะ? มีใครจะสงสารฉันบ้างไหม?”

“เธอรู้ไหมว่าพวกเขาเจอกันได้ยังไง?”

เขาพ่นควันบุหรี่ออกมายาว ๆ “ฌอนเจอกับซาร่าตอนที่เขาถูกส่งเข้าโรงพยาบาลจิตเวช ถูกแล้ว เธอไม่ได้ป่วย แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ถูกตระกูลนีสันส่งไปที่นั่น อาการป่วยของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นดีขึ้นด้วยความคิดบวกและความอ่อนโยนของเธอ เธอเหมือนกับแสงอาทิตย์ของเขาในวันที่สิ้นหวัง เพราะเขาเหมือนกันที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับซาร่า เธอเป็นคนดีจริง ๆ แม้ว่าตอนที่พวกเราไม่ได้เรียนที่โรงเรียนเดียวกัน เธอก็เขียนจดหมายมาให้กำลังใจเขาทุกวันตั้งแต่ชั้นประถมจนพวกเขาโตขึ้นและเริ่มประสบความสำเร็จในชีวิต เธออยู่เคียงข้างเขามา 20 ปีเลยนะ”

“ใช่ที่เธอแต่งงานกับฌอน แต่นั่นเป็นตอนที่เขาคิดว่าซาร่าตายไปแล้ว เขาเป็นผู้ชายมีความรับผิดชอบ ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่เธอท้อง เธอคิดว่ามันดีนักหรือไงที่แทรกกลางระหว่างพวกเขา?”

ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของร็อดนีย์แทงทะลุผ่านหัวใจของแคทเธอรีนราวกับมีดอันแหลมคม

เธอไม่รู้ว่าพวกเขาสองคนเจอกันที่โรงพยาบาลจิตเวช

“ซาร่าเรียนหมอเพราะฌอน เธอทุ่มเททั้งชีวิตของเธอเพื่อเขา” เขาพูดออกมาอย่างเย็นชา “ทำไมเธอเห็นแก่พวกเขาไม่ได้?”

เธอหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “แล้วใครจะมาเห็นแก่ฉันกับลูก ๆ ของฉันบ้างล่ะ?”

เธอหันกลับมาผลักประตูไม้ที่หนักอึ้ง “ร็อดนีย์ นายมาทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อนเพียงเพราะนายรักซาร่าไม่ได้ ความคิดของนายมันบูดเบี้ยวเพราะผู้หญิงคนนั้น คนอย่างนายไม่ควรจะแต่งงานจะได้ไม่ไปทำร้ายคนอื่น”