ร่องรอยของความเป็นห่วงฉายแววผ่านดวงตาของเชส
“ที่รัก ทานผลไม้หน่อยนะครับ” ฌอนถือจานใส่ผลไม้เข้ามา
ประตูห้องส่วนตัวเปิดออกอีกครั้ง เชสเตอร์เข้ามาพร้อมกับโอบเอวหญิงสาวรูปร่างสูงเพรียวเอาไว้ ผู้หญิงคนนั้นมีผมตรงดำยาวซึ่งระอยู่บนบ่าของเธอ เธอสวมเสื้อเชิ้ตปาดไหล่ลายดอกไม้ แขนพอง ที่เข้าคู่กับกระโปรงสั้นผ้ายีนส์สีขาว
ทว่าเมื่อแคทเธอรีนมองหน้าผู้หญิงคนนั้นให้ชัด ๆ เธอก็ถึงกับพูดไม่ออก
บ้าเอ๊ย!
ช่างเป็นวันที่โชคร้ายอะไรอย่างนี้นะ
ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นซินดี้ ซึ่งเธอไม่ได้เจอมาตั้งนานแล้ว
นับตั้งแต่ตระกูลโจนส์ล่มสลายลง แคทเธอรีนจึงไม่ค่อยได้เจอกับซินดี้ แต่เธอมักจะเห็นในข่าวบันเทิงที่ผ่านมาในโทรศัพท์ของเธออยู่บ่อย ๆ ดูเหมือนซินดี้จะมีชื่อเสียงโด่งดังมากขึ้น ถึงอย่างไร แคทเธอรีนก็ไม่ได้สนิทกับซินดี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก น่าแปลกที่ตอนนี้ซินดี้กำลังคบหากับเชสเตอร์
สายตาของเพื่อนฌอนทุกคนฝ้าฟางไปหรืออย่างไรกัน?
เขาไม่ต้องการผู้หญิงดี ๆ อย่างแชริตี้ แต่กลับเลือกซินดี้ที่ศัลยกรรมทั้งหน้า
ตอนนี้ความจำของฌอนไม่ค่อยดี เขาจึงจำซินดี้ไม่ได้ ทว่าเชสจำเธอได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น
“เคธี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คิดถึงเธอมากเลย” ดวงตาของซินดี้เป็นประกายเมื่อเธอเห็นแคทเธอรีน เธอเดินไปหาแคทเธอรีนอย่างดีใจ
“โทษนะ ฉันไม่ได้สนิทสนมอะไรกับเธอ” แคทเธอรีนยกมือขึ้นส่งสัญญาณไม่ให้เธอเข้ามาใกล้
เชสเตอร์ขมวดคิ้วพลางถามซินดี้ “พวกคุณรู้จักกันเหรอ?”
“เราไม่ได้แค่รู้จักกันนะคะ เคธี่กับฉันเรียนมัธยมต้นและมัธยมปลายด้วยกัน ความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างดีมาโดยตลอด แต่เธอไม่ค่อยติดต่อฉันหลังจากที่เธอมาที่แคนเบอร์รา” ซินดี้ยิ้มอย่างลำบากใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...