คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 560

แคทเธอรีนสังเกตเห็นสายตาของพนักงานต้อนรับ เธอพูดยืนยัน “ถึงยังไงฉันก็จะขึ้นไป ถึงเขาจะยุ่งก็ตาม”

เธอมุ่งหน้าตรงขึ้นไปชั้นบน

เมื่อเธอเปิดประตูห้องทำงานให้เปิดออก น้ำเสียงไม่พอใจของฌอนก็ดังขึ้นจากข้างใน “ใครอนุญาตให้เข้ามา โดยไม่เคาะ...”

ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบประโยค เขาก็หยุดทันทีที่เห็นแคทเธอรีน

แคทเธอรีนมองสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องทำงาน ซาร่ากำลังนั่งอยู่บนตักของฌอน ภาพที่เห็นนั้นน่าขยะแขยงจนเธออยากจะอาเจียนออกมาอีกครั้งทั้ง ๆ ที่เมื่อเช้าเธอเพิ่งอาเจียนไป

“คุณผู้หญิง...” ซาร่าลุกขึ้นจากตักของฌอนอย่างลนลาน “ฉันขอโทษ...”

“เลิกทำเป็นเสแสร้งได้แล้วซาร่า เธอไม่รู้สึกละอายแก่ใจบ้างเลยเหรอที่มายั่วผู้ชายที่แต่งงานแล้ว?” แคทเธอรีนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอปรี่เข้าไปยกมือขึ้นจะตบหน้าซาร่า

ทว่าฌอนจับข้อมือของเธอเอาไว้กลางคัน

เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “แคทเธอรีน เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอกล้าดียังไงมาตบซาร่า? ไปให้พ้น”

เขาเหวี่ยงแขนของเธออย่างแรง ถ้าแอลจับแคทเธอรีนเอาไว้ไม่ทัน เธอคงจะล้มลงบนพื้นแล้ว

“คุณชายฮิลล์คนโต คุณทำแบบนี้ไม่ได้ คุณผู้หญิงกำลังตั้งครรภ์อยู่” แอลเตือนเขา

“เธอเป็นคนไม่ยอมอยู่ที่คฤหาสน์แล้วออกมาเองนะ” ฌอนพูดด้วยความรำคาญ

แคทเธอรีนเผยรอยยิ้มของความทุกข์ใจออกมา “คุณคิดว่าฉันอยากอยู่นักเหรอ? สามีของฉันมาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นทั้งยังกำลังกอดเธออยู่อีก ฉันจะข่มตาหลับได้ยังไง? เมื่อคืนนี้คุณอยู่กับเธอด้วยใช่ไหม?”

ฌอนหลบสายตาทั้งยังไม่ตอบคำถามของเธอ ทว่าการเอาแต่เงียบหมายความว่าเป็นการยอมรับเป็นนัย ๆ

ในตอนนั้นเอง แคทเธอรีนก็รู้สึกถูกปกคลุมไปด้วยความสิ้นหวังและเสียใจ สีหน้าของเธอขาวซีดราวกับกระดาษ

ริมฝีปากบางของฌอนขยับ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเขา