“ฉันเหรอ?” แคทเธอรีนลดสายตาลง และลูบท้องของเธอ “เฮดลีย์ ถ้าคุณเป็นห่วงฌอนจริง ๆ คุณต้องช่วยฉัน ซาร่าจงใจทำร้ายได้แม้กระทั่งฌอน ถ้าลูกทั้งสองคนของฉันตกอยู่ในน้ำมือของเธอในอนาคต พวกเด็ก ๆ จะต้องถูกเธอทารุณแน่นอน”
“ไม่ต้องกังวลไปครับคุณผู้หญิง ตราบใดที่เป็นผลดีกับลูก ๆ ของคุณชายฮิลล์คนโต ผมจะสนับสนุนคุณด้วยกำลังทั้งหมดของผม ไม่ว่าคุณเลือกจะทำอะไรก็ตาม...”
เฮดลีย์ไม่ทันได้พูดจบเมื่อฌอนโทรมาหาเขา “นายไปไหน? วันนี้วันเกิดซาร่า ไปที่คลับเฮาส์แล้วตกแต่งสถานที่ ฉันจะเซอร์ไพรส์เธอ”
“...”
“แกได้ยินที่ฉันพูดไหม?” น้ำเสียงของฌอนเกรี้ยวกราด
“... ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” เฮดลีย์มองแคทเธอรีนด้วยความเห็นใจ “คุณผู้หญิง...”
“ไปจัดการเรื่องฝั่งฌอนเถอะ แล้วทำสิ่งที่เขาสั่งให้คุณทำ อย่าเปิดเผยตัวเอง” แคทเธอรีนเตือนเขา “หาโอกาสร่วมมือกับฉัน ให้ฌอนและคนในตระกูลฮิลล์คิดว่าฉันแท้ง เป็นทางเดียวที่ฉันจะจากไปได้”
“คุณต้องการจากไปเหรอครับ?” เฮดลีย์ตกใจ
“ใช่ นั่นเป็นเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่ลูกของฉันทั้งสองคนจะรอดไปได้” แววตาของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า
เฮดลีย์พยักหน้ารับโดยไม่ลังเล
เขาเป็นหนี้บุญคุณคุณชายฮิลล์คนโตมากมาย ตราบใดที่เขาช่วยลูกของคุณชายได้ เขาก็เต็มใจจะช่วยทุกวิถีทางที่เขาจะทำได้
...
หลังจากที่เฮดลีย์ออกไปแล้ว ตระกูลฮิลล์ก็ส่งรถมารับแคทเธอรีนกลับคฤหาสน์
ในตอนกลางคืน ขณะที่เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงใหญ่ที่ว่างเปล่า เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเวสลีย์ “แคทเธอรีนครับ เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับฌอนหรือเปล่า? ผมได้ยินว่าคุณท้อง เขาทำกับคุณแบบนี้ได้ยังไง?”
แคทเธอรีนยังคงเงียบไปครู่หนึ่งพลางกำผ้าห่มแน่น จากนั้นเธอจึงทำเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติและหัวเราะออกมา “คุณไปได้ยินอะไรมาคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...