โทมัสทำเสียงดูถูก “ตอนนี้ฉันให้คนตามเธอมาหลายวันแล้ว ถ้าฉันไม่จัดการกับเธอ อย่ามาเรียกฉันว่าโทมัส นีสัน”
ซาร่าเลิกคิ้ว ถ้าเป็นคนอื่นเธอคงไม่สนใจ
ถึงอย่างไรเธอเองก็ไม่ชอบเฟรยา ลินช์ เหมือนกัน
“ถ้างั้นก็ขอให้สนุกแล้วกันนะคะ อย่าฆ่าเธอก็พอ”
“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร”
…
21: 00 น.
หลังจากที่แคทเธอรีนอาบน้ำแล้ว เธอจึงส่งข้อความชวนเฟรยามาเล่นเกมด้วยกัน
เฟรยากลัวว่าเธอจะหมกหมุ่นอยู่กับความคิดของเธอตามลำพัง เธอจึงตอบรับด้วยความดีใจ
พวกเธอทั้งสองคนเปิดลำโพงโทรศัพท์และเล่นเกมด้วยกันหลายเกม เฟรยาตะโกนขึ้นมาจากปลายสาย “เร็ว เข้ามาช่วยฉันเร็ว ฉันโดนล้อมแล้วเนี่ย! ออกไปไม่ได้”
“รอฉันก่อนนะ…”
แคทเธอรีนกดแผนที่และจู่ ๆ เฟรยาก็พึมพำออกมา “ใครมาเคาะประตูดึก ๆ ดื่น ๆ นะ? ...พวกแกต้องการอะไร? ฉันจะแจ้งตำรวจ…”
ปัง!
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคลื่อนไหวดังมาจากปลายสาย
จากนั้น เสียงก็เงียบไป
แคทเธอรีนรีบกดโทรออกไปยังเบอร์โทรศัพท์ของเฟรยา แต่โทรไม่ติด
เธอรู้สึกไม่ดี คฤหาสน์อยู่ห่างจากบ้านของเฟรยาต้องขับรถไปอย่างน้อยก็หนึ่งชั่วโมง มันคงสายเกินไปแล้วที่เธอจะรีบไปที่นั่นในตอนนี้ แล้วเธอก็ไม่รู้จักคนที่นี่มากนัก
หลังจากที่คิดดูแล้ว เธอจึงรีบโทรหาเวสลีย์ “เวสลีย์คะ ฉันคิดว่ามีคนบุกเข้าไปในบ้านของเฟรยา คุณรีบไปที่นั่นแล้วช่วยดูเธอให้หน่อยได้ไหมคะ? ฉันกลัวว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอค่ะ ฉันจะส่งที่อยู่ให้คุณนะคะ แล้วฉันจะรีบตามไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...