คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 571

ฌอนไม่เข้าใจว่าทำไม ทว่าหัวใจของเขากลับรู้สึกอึดอัดเมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น

“กลับไปกับฉัน” ฌอนมองเธอ น้ำเสียงของเขาทุ้มเข้มราวกับเป็นคำสั่ง

แคทเธอรีนไม่ขยับเขยื้อนและไม่สนใจที่จะมองเขา เพียงแค่ได้ยินน้ำเสียงของเขาก็ทำให้เธอเดือดดาลไปด้วยความโกรธ

“เธอได้ยินที่ฉันพูดไหม? ตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่ เธอจะมาอยู่แบบนี้ไม่ได้” ฌอนฉุดเธอลุกขึ้น

ทว่าแคทเธอรีนผลักเขาออกและยิ้มด้วยความเศร้าใจ “คุณคิดว่าฉันอยากมาอยู่แบบนี้นักเหรอ? เพื่อนสองคนของฉันยังไม่ได้สติ คุณคิดว่าฉันจะมีอารมณ์กลับไปนอนไหม? แน่สิ คนไม่มีหัวใจยกเว้นสำหรับซาร่า นีสัน อย่างคุณ คงจะไม่เข้าใจ”

ฌอนมองดูใบหน้าซีดเซียวของเธอพลางลังเล ก่อนที่จะถอดเสื้อโค้ทของเขาออกและคลุมไหล่ให้เธอ

ขนตาของเธอไหวระริกด้วยความแปลกใจ แต่แล้ว เธอก็ได้ยินเขาเอ่ยขึ้น “อย่าปล่อยให้ลูกของฉันหนาว”

แสงในแววตาของเธอหม่นลงอีกครั้ง

เธอยิ้มเยาะตัวเอง เธอมาคาดหวังอะไรเอาตอนนี้?

เพียงไม่นานหลังจากที่เธอนั่งลง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เธอลอบมองและเห็นชื่อ ‘ซาร่า’ ปรากฏขึ้นบนหน้าจอเมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ออกมา

เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปที่อีกด้านเพื่อรับโทรศัพท์

ที่ทางเดินอันเงียบสงัด เธอได้ยินเสียงของซาร่าร้องไห้ออกมาเป็นระยะ ๆ ถึงแม้ว่ามันจะดึกดื่นแล้วก็ตาม

ในตอนนั้นเอง แสงไฟในห้องผ่าตัดก็ดับลง

จากนั้นแพทย์จึงเข็นเวสลีย์ออกมา เวสลีย์ยังคงตื่นอยู่ และเมื่อเขาได้เห็นเธอ เขาก็ยิ้มให้เธออย่างอ่อนเพลีย “คุณคงเหนื่อยแย่เลย กลับไปพักผ่อนนะครับ ผมไม่เป็นไร...”

ไม่เป็นไรอย่างนั้นหรือ?

เขาเพิ่งได้รับการตัดเสร็จสิ้น แล้วเขาจะไม่เป็นไรได้อย่างไร?