ความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้นพุ่งเข้าใส่ท้องของแคทเธอรีน
เธอคิดกับตัวเองอย่างเศร้าใจ เธอกับฌอนเคยตั้งหน้าตั้งตาคอยที่จะมีลูกมากแค่ไหน เพราะพวกเขาทั้งคู่มาจากปูมหลังที่โชคร้ายทั้งคู่ พวกเขาจึงหวังให้ลูก ๆ ของเขามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ
ครั้งหนึ่งเธอเคยขอบคุณพระเจ้าที่ประทานลูกแฝดให้กับเธอ
ทว่าต่อมา เธอกลับกังวลอยู่ทุกวันว่าเธอจะปกป้องลูก ๆ ในฐานะแม่ได้อย่างไร
จะต้องทำอย่างไรเพื่อปกป้องพวกเขาไม่ให้โดนซาร่าทำร้าย
ดีแล้วล่ะ ที่พวกเขาจากไป
อย่างน้อยพวกเขาจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน
บางทีนี่อาจจะเป็นความโล่งอก
“แคทเธอรีน โจนส์ อดทนไว้นะ ลูกต้องไม่เป็นอะไร” ฌอนอุ้มเธอและวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาล ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาตั้งครรภ์ได้สามเดือน ทว่าเธอกลับตัวเบาราวกับขนนก ราวกับเธอจะล่องลอยไปได้ทุกครา
เขารู้สึกราวกับหัวใจของเขาถูกบีบ
เขาไม่อาจบอกได้ว่ามันคืออะไร ทว่ามันรู้สึกเหมือนความกลัวและเขากำลังสูญเสียสิ่งที่เขารักที่สุดไป
ถึงอย่างไรก็ตาม แคทเธอรีนก็ค่อย ๆ หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้าราวกับว่าเธอไม่ได้ยินเขา
ในเวลาเพียงไม่นาน แคทเธอรีนก็ถูกส่งไปที่ห้องฉุกเฉิน
ฌอนเดินออกไปที่ประตูด้านนอกทั้งที่เลือดยังไหลลงมาจากหน้าผากของเขา
เฮดลีย์มองดูอย่างไม่สบายใจ “คุณชายคนโต ทำไมคุณถึงไม่ไปทำแผลที่หน้าผากล่ะครับ?”
“ฉันไม่มีอารมณ์” มือที่เปื้อนเลือดของฌอนสั่นไม่หยุด เขาแสดงท่าทางเย็นชาและโหดร้ายออกมา
เป็นเวลาไม่นานนักก่อนที่ประตูห้องผ่าตัดจะเปิดออก
คุณหมอเดินออกมา “คุณชายคนโต ลูกของคนไข้ทั้งสองคนไม่สามารถช่วยชีวิตเอาไว้ได้ คุณต้องเซ็นชื่อตรงนี้ทันทีเพื่อให้เธอทำแท้ง ไม่อย่างนั้น แม้แต่ชีวิตของคนเป็นแม่ก็จะตกอยู่ในอันตราย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...