แคทเธอรีนทำลายข้าวของภายในบ้านจนทำให้ผู้ดูแลคนใหม่รู้สึกกลัว
ยังไม่ถึงช่วงค่ำในที่สุดฌอนก็ก้าวเท้าเข้ามาในวิลล่า
เขามองบ้านที่ถูกทำลายเสียหาย แต่ก่อนที่เขาจะทันได้มีปฏิกิริยา มีดก็พุ่งเข้ามาหาเขา
เขาหลบไปด้านหลังและคว้าข้อมือของแคทเธอรีนเอาไว้ จากนั้นจึงแย่งมีดมาแล้วโยนมันออกไปข้าง ๆ เขาหันมาหาเธอพลางจ้องมองไปที่ผู้หญิงผมยาวที่ดุร้ายซึ่งอยู่ตรงหน้าเขา “เธอพยายามจะฆ่าฉันเหรอ?”
“ฉันคิดผิดเอง ฉันอยากให้คุณกลายเป็นคนโง่ นั่นคงจะดีกว่าเป็นแบบที่คุณเป็นอยู่ในตอนนี้” แคทเธอรีนมองเขาด้วยความเกลียดชัง “ทำไมคุณยังมีชีวิตอยู่ล่ะ? โรคจิตอย่างคุณควรจะถูกขังเอาไว้ตั้งแต่แรก ฉันคิดผิดไปที่คิดว่าฉันรักษาคุณด้วยตัวเองได้ ฮ่าฮ่า ฉันต้องประสาทไปแล้วแน่ ๆ”
“เงียบนะ ฉันคิดว่าเธอนั่นแหละที่เป็นโรคจิต” ฌอนลากเธอไปที่ห้องนอน และกดศีรษะของเธอเข้าหากระจก “ดูสารรูปตัวเองตอนนี้ให้ดี ระหว่างเธอกับคนบ้ามีอะไรต่างกันตรงไหน?”
“ฉันบ้า เพราะคุณที่ทำให้ฉันกลายเป็นบ้า” ใบหน้าของแคทเธอรีนมีน้ำตาไหลเป็นแนวยาวลงมา “ฌอน ทำไมคุณถึงทำกับเพื่อนของฉันแบบนี้? คุณรู้ทั้งรู้ว่าเฟรยาเป็นผู้เสียหาย ฉันปล่อยเรื่องที่คุณช่วยโทมัสไปได้ แต่ทำไมเขาถึงทำให้เฟรยาเสียชื่อเสียงตอนที่เขาออกมา? คุณรู้ไหมว่าชื่อเสียงสำคัญต่อผู้หญิงเราแค่ไหน? หรือในสายตาของคุณผู้หญิงคนอื่น ๆ ไร้ค่ากันหมดยกเว้นซาร่า?”
เส้นเลือดตรงขมับของฌอนปูดออก “พูดพอหรือยัง? พวกนักข่าวไม่ผิด เพื่อนของเธอนั่นแหละที่ยั่วโทมัสเอง”
“คุณพูดว่าอะไรนะ?” แคทเธอรีนจ้องเขม็งไปที่เขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง ราวกับเธอเพิ่งได้ยินเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ
“เป็นเฟรยา ลินช์ เอง ที่เพิ่มวอทส์แอปของโทมัส และพยายามทำทุกวิถีทางเพื่ออ่อยเขา หลังจากที่เธอได้คบกับเขา เธอจึงได้รู้ว่าชื่อเสียงของเขาไม่ดี เธอจึงอยากตีตัวออกห่างจากเขา ไม่มีอะไรในโลกนี้ได้มาโดยไม่มีราคาค่างวด”
“ใครบอกคุณแบบนั้น? ซาร่าอย่างนั้นเหรอ? คุณเชื่อทุกอย่างที่เธอพูดเลยหรือไง?”
ฌอนแสดงความโกรธออกมาและพูดด้วยคำพูดดูถูก “ฉันจะเชื่อใครถ้าฉันไม่เชื่อซาร่า? เธองั้นเหรอ? เฟรยา ลินช์ กับเธอมันก็เหมือน ๆ กัน คนแบบเดียวกันถึงได้คบกันได้ ตระกูลลินช์มีอิทธิพลในเมลเบิร์น แต่พวกเขาไร้ค่าในแคนเบอร์รา แน่นอนว่าเธอต้องอยากแต่งงานกับโทมัส เพราะเขามีอิทธิพลที่นี่”
ใบหน้าที่สะอาดของแคทเธอรีนกลับกลายเป็นขาวซีดเหมือนกับกระดาษ
เธอมองริมฝีปากได้รูปของเขา ซึ่งเมื่อก่อนเธอเคยจูบมานับครั้งไม่ถ้วน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...