คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 594

ยิ่งโจเอลมองดูฌอนนานขึ้นเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกรกหูรกตามากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงเบนสายตาแล้วขึ้นไปบนเวทีทันที

เขาหยิบไมโครโฟนแล้วพูดขึ้น “ท่านสุภาพสตรีและท่านสุภาพบุรุษ ขอต้อนรับเข้าสู่การเฉลิมฉลองครบรอบ 30 ปี ของยูล คอร์ปอเรชั่น นอกเหนือจากการเฉลิมฉลองนี้แล้ว วันนี้ผมมีความประสงค์ที่จะประกาศเรื่องสำคัญที่นี่ ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา เดเมียนและเมลานี่ได้บริหารจัดการกิจการส่วนใหญ่ของบริษัท เนื่องจากอาการป่วยของผมทำให้ผมไม่สามารถทำงานได้ ด้วยเหตุนี้ ผมจึงขอถือโอกาสนี้เพื่อประกาศว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เมลานี่จะรับช่วงต่อ...”

“ดิฉันไม่เห็นด้วยค่ะ”

ทันใดนั้นเองก็มีคนผลักประตูของห้องจัดเลี้ยงที่ปิดอยู่ให้เปิดออก

ทุกคนมองไปยังที่ตรงนั้น

ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง เธอสวมชุดราตรีสีแดงกำมะหยี่ผ่าถึงหัวเข่า เผยให้เห็นเรียวขาขาวราวกับหิมะ คู่กับรองเท้าส้นสูง เรือนผมสีน้ำตาลของเธอดัดเป็นลอนยาวระอยู่กับช่วงไหล่บางของเธอ ภายใต้แสงไฟสว่าง เธอดูราวกับนางฟ้าผู้เลอโฉม ทุกการเคลื่อนไหวของเธอดูมีเสน่ห์ดึงดูดและลึกลับ

ไม่ต้องสงสัยเลย เธอคือผู้หญิงที่สวยที่สุดในงานเลี้ยงคืนนี้

แขกส่วนใหญ่ต่างรู้สึกตกตะลึงที่ได้เห็นหญิงสาวคนนั้น

ความสวยของเธอเป็นที่หนึ่งในแคนเบอร์รา

ถึงอย่างไรก็ตาม ในเวลาเพียงไม่นานเหล่าบรรดาแขกเหรื่อก็สังเกตเห็นความคล้ายคลึงระหว่างผู้หญิงในชุดราตรีสีแดงกับเมลานี่ หลังจากลองเทียบหน้าตาของพวกเธอ พวกเขาก็พบว่าเมลานี่ไม่มีตรงไหนเลยที่สวยได้ใกล้เคียงเทียบเท่ากับผู้หญิงในชุดราตรีสีแดง

ปัก

โจเอลที่กำลังยืนอยู่บนเวทีทิ้งไมโครโฟนลงกับพื้น

เขามองไปที่หญิงสาวในชุดราตรีสีแดงคนนั้น ร่างของเขาสั่นเทารุนแรงจวนเจียนจะฉีกขาด “แคทเธอรีน”

จากนั้นเมลานี่ก็กรีดร้องออกมา “แคทเธอรีน เธอยังไม่ตายเหรอ?”

เธอรู้สึกงงจนแทบจะเป็นบ้า

หลังจากรอเวลามาสามปี ในที่สุดเธอก็จะได้รับช่วงต่อดูแลยูล คอร์ปอเรชั่น ทว่าจู่ ๆ ผู้หญิงที่คล้ายกับแคทเธอรีนก็ปรากฏตัวขึ้น นี่เธอตาฝาดไปหรือเปล่า?