คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 595

“จริงเหรอ? นั่นคือแคทเธอรีน… อดีตภรรยาของคุณชายฮิลล์คนโตอย่างนั้นเหรอ?”

“ใช่ เป็นเธอนั่นแหละ”

ทุกคนต่างลอบมองไปที่ฌอน

ในตอนนั้นเอง ใบหน้าที่หล่อเหลาของฌอนก็เย็นชาและหม่นหมอง เบ้าตาลึกของเขาทำให้เขาดูน่ากลัว

ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

สิ่งที่เขาทำคือหยิบบุหรี่ออกมาช้า ๆ แล้วจุดขึ้น ในเวลาเพียงไม่นานควันบุหรี่ก็บดบังใบหน้าที่โดดเด่นของเขา

“คุณพ่อ อย่าปล่อยให้เธอหลอกคุณพ่อนะคะ” จู่ ๆ เมลานี่ก็เดินเข้ามาหาเขาและพูดอย่างอ่อนโยน “คนตายไปแล้วจะฟื้นกลับขึ้นมามีชีวิตได้ยังไงคะ? หนูคิดว่าเธอแค่ดูคล้ายกับแคทเธอรีนเท่านั้น ต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่เธอใช้รูปลักษณ์เดิมของแคทเธอรีนมาหลอกเรา ยิ่งไปกว่านั้น ใบหน้าของแคทเธอรีนเสียโฉมนะคะ”

“นั่นสิ พี่ชาย คุณยังจำได้ไหมว่าแคทเธอรีนดูเป็นยังไงในตอนนั้น แม้แต่แพทย์ทางด้านความงามระดับแนวหน้าก็ยังบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาใบหน้าของเธอ คุณน่าจะจำเรื่องนี้ได้นะคุณชายฮิลล์คนโต”

ทันใดนั้นเอง เดเมียนก็มองไปที่ฌอนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้

ฌอนเขี่ยเถ้าบุหรี่ออกก่อนเขาจะยืนขึ้น ขณะที่เขาเดินไปหาแคทเธอรีนด้วยมือหนึ่งที่ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง

ใบหน้าที่เรียบเนียนของแคทเธอรีนเริ่มเผยชัดขึ้นเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้เธอยิ่งขึ้น

เขารู้สึกว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขามักจะเห็นใบหน้าที่เสียโฉมของเธอเสมอยามเขาคิดถึงเธอ มากเสียจนเขาลืมไปเสียแล้วว่าหน้าตาแบบเดิมของเธอเป็นอย่างไร

ตอนนี้เขาได้เจออีกครั้ง เขาได้รับการทักทายด้วยความรู้สึกที่คุ้นเคยและแปลกใจ