คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 60

เจเน็ตเยาะเย้ยขึ้น “ซินดี้ ดีแล้วนะที่เธอเลิกคบหากับพวกเธอ เพื่อนแบบนี้ก็มีแต่จะทำดึงเธอต่ำลง”

“แน่นอน เธอถึงขนาดต้องยืมเงินจากเพื่อนมาซื้อเสื้อผ้า”

แคทเธอรีนที่ปกติแล้วมีความอดทนอย่างเหลือเชื่อ ไม่สามารถให้อภัยกับการดูถูกแบบนี้ได้อีกต่อไป

“ฉันซื้อได้แน่นอน มันเป็นแค่รุ่นพิเศษธรรมดา ๆ”

เธอหยิบบัตรที่ฌอนให้เธอเอาไว้ออกมาและส่งให้พนักงานขาย “คุณบอกฉันว่าคุณมีสองเซ็ตใช่ไหมคะ? ฉันอยากได้ทั้งสองเซ็ต ฉันจะไม่มีทางยอมให้คนอื่นใส่เสื้อผ้าเหมือนที่ผู้ชายของฉันใส่”

สิ่งนี้สร้างความแปลกใจให้กับพนักงานขายเป็นอย่างมาก ทว่าใครจะปฏิเสธเงินได้? “ได้ค่ะ สองชุดนี้รวมกันเป็นหนึ่งล้านดอลล่าร์”

“...”

แคทเธอรีนรู้สึกขาอ่อนไปหมด เธอรู้สึกอยากจะตบหน้าตัวเองอย่างแรงที่พูดจาโง่ ๆ แบบนั้นออกไป

เวรกรรม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเกินวงเงินของบัตรล่ะ?

เธอลอบชำเลืองมองไปที่ท่าทางไม่เชื่อของเจเน็ตและซินดี้ ก่อนจะบังคับตัวเองให้ยื่นการ์ดออกไป ‘ให้วงเงินในบัตรพอจ่าย ๆ’ เธอภาวนากับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“โอ้ ฉันต้องขอแจ้งให้คุณทราบว่าเราไม่รับสินค้ารุ่นจำกัดคืน” พนักงานขายพูดขึ้นในทันที

แคทเธอรีนรู้สึกสมองของเธอว่างเปล่า ‘Xx&&#&x’ เธอสาปส่งอยู่ในใจ

พระเจ้าช่วย เธอคิดจะนำสินค้ามาคืนในภายหลัง

ซินดี้แกล้งปิดปากของเธอด้วยความประหลาดใจ “เคธี่ ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่คิดที่จะนำของมาคืนทีหลังหรอกนะ”

“จะบ้าเหรอ” แคทเธอรีนหัวเราะเยาะราวกับเธอกำลังได้ยินเรื่องตลกขบขับ “ฉันไม่ทำอะไรไม่มีระดับแบบนั้นหรอกนะ แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าเคธี่ พอได้ยินเธอเรียกแบบนั้นแล้วมันแสลงหู”

เธอหันกลังมามองที่พนักงานขาย “รีบแพ็คเสื้อผ้าให้ฉันสิฉันไม่อยากได้ยินเสียงหมาบ้าเห่าอยู่แถวนี้”

“นัง...”