คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 60

เจเน็ตเยาะเย้ยขึ้น “ซินดี้ ดีแล้วนะที่เธอเลิกคบหากับพวกเธอ เพื่อนแบบนี้ก็มีแต่จะทำดึงเธอต่ำลง”

“แน่นอน เธอถึงขนาดต้องยืมเงินจากเพื่อนมาซื้อเสื้อผ้า”

แคทเธอรีนที่ปกติแล้วมีความอดทนอย่างเหลือเชื่อ ไม่สามารถให้อภัยกับการดูถูกแบบนี้ได้อีกต่อไป

“ฉันซื้อได้แน่นอน มันเป็นแค่รุ่นพิเศษธรรมดา ๆ”

เธอหยิบบัตรที่ฌอนให้เธอเอาไว้ออกมาและส่งให้พนักงานขาย “คุณบอกฉันว่าคุณมีสองเซ็ตใช่ไหมคะ? ฉันอยากได้ทั้งสองเซ็ต ฉันจะไม่มีทางยอมให้คนอื่นใส่เสื้อผ้าเหมือนที่ผู้ชายของฉันใส่”

สิ่งนี้สร้างความแปลกใจให้กับพนักงานขายเป็นอย่างมาก ทว่าใครจะปฏิเสธเงินได้? “ได้ค่ะ สองชุดนี้รวมกันเป็นหนึ่งล้านดอลล่าร์”

“...”

แคทเธอรีนรู้สึกขาอ่อนไปหมด เธอรู้สึกอยากจะตบหน้าตัวเองอย่างแรงที่พูดจาโง่ ๆ แบบนั้นออกไป

เวรกรรม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเกินวงเงินของบัตรล่ะ?

เธอลอบชำเลืองมองไปที่ท่าทางไม่เชื่อของเจเน็ตและซินดี้ ก่อนจะบังคับตัวเองให้ยื่นการ์ดออกไป ‘ให้วงเงินในบัตรพอจ่าย ๆ’ เธอภาวนากับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“โอ้ ฉันต้องขอแจ้งให้คุณทราบว่าเราไม่รับสินค้ารุ่นจำกัดคืน” พนักงานขายพูดขึ้นในทันที

แคทเธอรีนรู้สึกสมองของเธอว่างเปล่า ‘Xx&&#&x’ เธอสาปส่งอยู่ในใจ

พระเจ้าช่วย เธอคิดจะนำสินค้ามาคืนในภายหลัง

ซินดี้แกล้งปิดปากของเธอด้วยความประหลาดใจ “เคธี่ ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่คิดที่จะนำของมาคืนทีหลังหรอกนะ”

“จะบ้าเหรอ” แคทเธอรีนหัวเราะเยาะราวกับเธอกำลังได้ยินเรื่องตลกขบขับ “ฉันไม่ทำอะไรไม่มีระดับแบบนั้นหรอกนะ แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าเคธี่ พอได้ยินเธอเรียกแบบนั้นแล้วมันแสลงหู”

เธอหันกลังมามองที่พนักงานขาย “รีบแพ็คเสื้อผ้าให้ฉันสิฉันไม่อยากได้ยินเสียงหมาบ้าเห่าอยู่แถวนี้”

“นัง...”

เฟรยาถองแคทเธอรีนด้วยข้อศอกเบา ๆ “ทำได้ไม่เลว ท่านประธานฮิลล์ก็ใจกว้างกับเธอเหมือนกันนี่”

แคทเธอรีนไม่สามารถยิ้มออกมาได้ เธอรู้สึกมีภาระที่หนักอึ้งกดทับลงบนอกของเธอ ขาของเธออ่อนแรงราวกับเยลลี่ ขณะที่เธอเดินออกมาจากร้านพร้อมกับเสื้อผ้าที่ราคาแพงกว่าหนึ่งล้านดอลล่าร์

“ไม่นะ เขาต้องคิดว่าฉันสุรุ่ยสุร่ายแน่ ๆ ฉันรู้สึกว่าเป้าหมายของฉันอยู่ห่างออกไปอีก”

“เลิกพูดเกินจริงได้แล้ว ฌอน ฮิลล์ ร่ำรวยกว่าหลายหมื่นล้านดอลล่าร์ เงินแค่นี้เป็นแค่เศษเงินของเขาเท่านั้นแหละ”

“เธอไม่เข้าใจ เขาเป็นผู้ชายประหยัด ทรัพย์สินทั้งหมดอยู่กระเป๋าของเขา เขาอาศัยอยู่ในบ้านที่มีพื้นที่ 100 ตารางเมตร ขับรถราคา 300,000 ดอลล่าร์ นาฬิกาข้อมือของเขาก็ดูเหมือนยี่ห้อทั่ว ๆ ไปที่ไม่มีชื่อเสียงด้วย”

“เขา... เขาค่อนข้างเป็นคนใช้เงินเป็นนะ” เฟรยาไม่รู้จักเศรษฐีคนไหนที่ใช้ชีวิตประหยัดอย่างเขา “ฉันให้เธอยืมเงินหนึ่งล้านดอลล่าร์ได้นะ”

“ตกลง ฉันจะดูว่าเขามีปฏิกิริยาตอบโต้อย่างไรก่อน ถ้ามีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นฉันจะคืนเงินให้กับเขาหนึ่งล้านดอลล่าร์ และค่อย ๆ ทยอยคืนเงินให้กับเธอ”

หลังจากนั้นแคทเธอรีนก็หมดอารมณ์ที่จะซื้อของต่อ เธอไม่อยากจะบังเอิญเจอผู้หญิงนิสัยไม่ดีสองคนนั้นอีกแล้ว