คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 61

แคทเธอรีนได้รับประทานปูผัดซอสเผ็ดเข้าไปมากจนสมใจอยาก เธออยู่กับเฟรยาจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนถึงสี่ทุ่ม หลังจากนั้นเธอจึงมุ่งหน้ากลับบ้าน ในขณะที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น

ด้วยความเกรงใจว่าจะเป็นการรบกวนชายที่อยู่ในบ้าน หญิงสาวจึงไม่กล้าเปิดไฟ

“คุณกลับดึก”

ในตอนนั้นเองที่ร่างสูงแกร่งของฌอนปรากฏขึ้นมาที่หน้าประตูห้องนอน และมีความดุเจือปนอยู่ในน้ำเสียงของเขา

แคทเธอรีนรู้สึกตกใจและรู้สึกผิดมาก

เธอสงสัยว่า ที่เขาเสียเวลารอเธอให้เธอกลับมาถึงบ้าน อาจจะเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องเงินหนึ่งล้านดอลล่าร์

“เมื่อพูดถึงเรื่องช้อปปิ้ง ผู้หญิงอย่างเรา ๆ มักจะมีแนวโน้มที่จะลืมเวลาได้ค่ะ”

ฌอนเปิดไฟในห้องนั่งเล่นให้สว่างขึ้น จากนั้นจึงมองไปที่แคทเธอรีนชั่วครู่หนึ่ง เขาเดินไปหาเธอพลางยื่นมือของเขาออกไป

“คุณอยากได้อะไรหรือคะ?”

แคทเธอรีนกลั้นหายใจ เช่นเดียวกับร่างกายที่ไม่อาจขยับเขยื้อน ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเขาบดปังเธอเอาไว้ภายใต้แสงไฟ และสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นี้ดูเหมือนจะทำให้บรรยากาศอึมครึม ทว่าหลังจากนิ้วชี้ร้อนผ่าวเกลี่ยลงบนริมฝีปากของเธอ บรรยากาศของความโรแมนติกก็แทรกเข้ามาแทนที่

เอาล่ะ มีอะไรแอบแฝงอยู่ในการกระทำเช่นนี้หรือเปล่านะ?

จู่ ๆ แววตาของฌอนฉายแววความประชดประชันขึ้น จากนั้นเขาก็ยื่นนิ้วให้เธอดู

แคทเธอรีนมองปลายนิ้วของเขาด้วยความไม่เข้าใจ เล็บมือของเขาดูสะอาดสะอ้านและถูกตัดจนสั้นเรียบร้อย ทว่าอะไรทำให้เขาทำอย่างนั้น?

หญิงสาวกะพริบตามอง ด้วยความไม่เข้าใจ เธอจึงกัดนิ้วมือของเขา

ร่างกายของฌอนชะงักนิ่ง เขารู้สึกราวกับว่ามีคลื่นไฟฟ้าแล่นผ่านร่างกายของเขาไปทั่วร่างในทันที ดวงตาเข้มของเขามองไปที่เธอฉายแววความไม่อยากจะเชื่อออกมา “นั่นคุณกำลังทำอะไรของคุณ?”

“แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรือคะ?” แคทเธอรีนปล่อยมือของเขาออกพลางพูดด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา “ก็คุณจับริมฝีปากของฉันนี่คะ แล้วก็ยื่นนิ้วของคุณมา หลังจากนั้นก็...”

ฌอนปิดปากเงียบ

“ทำไมสองชุดนี้ถึงคล้าย ๆ กัน?” ฌอนพูดแทรกขึ้นมาขณะที่เธอกำลังพูดอยู่

“คะ?”

เธออึ้งไป “เพราะว่า... เป็นสูทที่เป็นเซ็ตลิมิเต็ด อิดิชั่นค่ะ สูทสองชุดนี้มีแค่สองชุดในประเทศนี้ ฉันไม่อยากเห็นคนอื่นสวมสูทที่เหมือนกับของคุณ เพราะฉันรู้สึกทนอับอายขายหน้าไม่ได้”

“ในสายตาของฉัน คุณเป็นคนที่มีเสน่ห์และดูดีที่สุด แล้วฉันก็คิดว่าสูทสีนี้เข้ากับคุณด้วย ฉันเห็นคุณชอบใส่สูทแบบนี้ตลอด ฉันเองก็มองไม่เบื่อเลย ได้โปรดยกโทษให้ฉันที่ค่อนข้างเห็นแก่ตัวด้วยนะคะ”

เมื่อเธอพูดจบ เธอก็แอบสังเกตท่าทางของเขาที่แสดงออกมา เธอสังเกตเห็นว่าเขากำลังจ้องมองมาที่เธอและมุมปากของเขาก็ยกขึ้น

“ทำได้ดี ฝีมือการประจบประแจงของคุณพัฒนาขึ้นเยอะเลยนี่” ฌอนยื่นมือของเขาออกมาแล้วหยิกแก้มของหญิงสาวเบา ๆ “เมื่อไรที่คุณเลิกทำอาชีพนักออกแบบในอนาคต คุณมาเป็นเลขาให้ผมได้นะ การมีคนอย่างคุณมาประจบประแจงอยู่ใกล้ ๆ ผมทุกวัน อาจจะทำให้ชีวิตของผมมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างก็ได้”

“คุณไม่โกรธฉันเหรอคะ?” แคทเธอรีนถามขึ้นขณะที่ดวงตาของเธอเบิกกว้าง

“ทำไมผมจะต้องโกรธคุณด้วย?”