“...”
การฟังสิ่งที่ฌอนพูดทำให้รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาได้จริง ๆ
ดังนั้นแคทเธอรีนจึงตัดสินใจเมินเฉยใส่เขาแล้วจดจ่ออยู่กับการหั่นผัก
เธอสไลด์มันฝรั่งเป็นแผ่นบาง ๆ ได้อย่างไม่มีที่ติ
เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน “ฉันสามารถยื่นอุทธรณ์ต่อศาลได้ถ้าเธอปฏิเสธที่จะเซ็นใบหย่า คู่สมรสสามารถยื่นอุทธรณ์ต่อศาลได้หลังจากแยกกันอยู่แล้วสองปี”
“ได้ค่ะ งั้นไปเจอกันที่ศาลได้เลย แต่เรื่องนี้ก็คงจะน่าสนใจขึ้นถ้าพวกนักข่าวรู้ว่าเรายังแต่งงานกันอยู่ ฉันจะไม่มานั่งรับผิดชอบรักษาชื่อเสียงของแฟนคุณอีกแล้วนะ”
เธอตอบอย่างไม่ใส่ใจ
การกระทำแบบนี้ทำให้เขาโมโห “ฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมเซ็นใบหย่า?”
“อืมม ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยค่ะ”
เธอผลักเขาให้พ้นทางแล้วเริ่มตั้งกระทะบนไฟ
เมื่อน้ำมันร้อน เธอจึงใส่มันฝรั่งหั่นบางลงไป และภายในเวลาไม่นาน กลิ่นหอมน่ารับประทานก็อบอวลไปทั้งห้องครัว เธอโรยหน้าด้วยต้นหอมซอยในขั้นตอนสุดท้าย การจัดจานและกลิ่นหอมชวนให้รับประทาน
ทันใดนั้นเอง ท้องของฌอนก็เริ่มร้องขึ้นมา
แคทเธอรีนส่งยิ้มที่มีเลศนัยให้เขา แล้วเขาก็มองกลับมาด้วยแววตาอับอาย “ฉันไม่ได้ทานอาหารกลางวันเพราะฉันมาคุยกับเธอที่นี่”
“อ๋อ”
เธอตักมันฝรั่งใส่ลงในจาน จัดการล้างกระทะ และเริ่มทำกุ้งผัด
ประสาทสัมผัสของเขาถูกกลิ่นหอมน่ารับประทานนั่นโจมตีอีกครั้ง “ทำเยอะ ๆ ฉันหิว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...