“คุณผู้ชายคะ คุณต้องการกี่ชุดดีคะ?”
ฌอนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “30”
นั่นน่าจะเพียงพอต่อการใส่ไปตลอดทั้งปี “ขอบราให้ผม 30 ตัวด้วย”
ในที่สุด เขาก็จ่ายเงินแล้วถือถุงช้อปปิ้งหลายใบออกจากร้าน
ด้วยความบังเอิญ โจแอน ฮาร์โลว์ คุณหนูจากตระกูลฮาร์โลว์ซึ่งกำลังซื้อของอยู่ใกล้ ๆ ได้ถ่ายรูปและส่งให้ซาร่าผ่านทางวอทส์แอป “ดูสิว่าฌอนซื้ออะไรให้คุณเยอะแยะจากร้านขายชุดชั้น ฉันอิจฉาคุณมากเลย”
...
ในเวลาด้วยกันนั้นเอง
ซาร่ากำลังเริงรมย์อยู่กับลูซิเฟอร์ในอพาร์ตเมนต์ส่วนตัวของเธอ
20 นาทีต่อมา เธอจึงลุกขึ้นตรวจดูโทรศัพท์ของเธอ มุมปากของเธอยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเมื่อได้อ่านข้อความที่โจแอนส่งมา
ฌอนไม่เคยทำอะไรแบบนั้น ดูเหมือนเขากำลังปลอบโยนเธอที่ถูกแคทเธอรีนทำให้อับอายในวันนี้
“เธอดูอะไรอยู่? อยู่กับฉันให้นานขึ้นกว่านี้หน่อยสิ” ลูซิเฟอร์พูดก่อนจะดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง
“ไม่ได้ เพื่อนฉันส่งข้อความมาบอกว่าฌอนกำลังตรงกลับบ้าน” เธอปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ “เขาจะสงสัยเอาได้ถ้าฉันกลับบ้านดึกตลอด ฉันให้เงินแกไม่ได้นะถ้าเขาเลิกกับฉัน”
“ได้ แต่เขาไม่รู้หรือไงว่าเธอเร่าร้อนมากแค่ไหนตอนอยู่บนเตียง?” เขาบีบปลายคางหยอกล้อเธอ “ปกติเขาไม่ทำให้เธอพอใจหรือไง?”
“แกพูดถูก เขาเทียบกับแกไม่ได้จริง ๆ” เธอชมผู้ชายคนนั้นขณะยิ้มออกมา
“เธอมันผู้หญิงเจ้าเล่ห์ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงชอบนอนกับเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้” ลูซิเฟอร์หัวเราะเสียงดัง การได้เห็นหน้าท้องใหญ่ของเขาทำให้เธอแทบจะอาเจียนออกมา ทว่าเธอไม่มีทางเลือกนอกจากหัวเราะตาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...