ช่วงเที่ยงของวันนั้น แคทเธอรีนรับประทานอาหารเที่ยงที่โรงอาหารตอนที่ฌอนโทรมา น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้นให้ความรู้สึกถึงความหยิ่งทะนง “อ้อนวอนฉันสิ ฉันจะจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นกับบริษัทก่อสร้างให้เธอถ้าเธอตกลงหย่ากับฉัน”
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ ฉันจัดการแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้”
หญิงสาวปฏิเสธเขาเสียงเรียบ
รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “เธอจะจัดการกับปัญหาด้วยการโทรไปหาประธานของบริษัทเหล่านั้นแล้วใช้วิธีน่าอับอายอย่างนั้นเหรอ?”
หญิงสาวหัวเราะออกมา “คุณกำลังทำทุกวิถีทางเพื่อหย่ากับฉัน คุณคงมัวแต่ยุ่งอยู่กับการเปลี่ยนใจพวกเขา”
“เธอหาเรื่องใส่ตัวเองนะ” น้ำเสียงของเขาไม่เป็นมิตร “ฉันคงไม่ทำถึงขนาดนี้ถ้าเธอไม่หยาบคายกับซาร่าและเพลิดเพลินกับความฝันที่หลงงมงายของเธอ ฉันแนะนำให้เธอรีบเซ็นใบหย่าซะเพื่อความสบายใจ หรือไม่ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะที่จะเสียเวลาไปกับการเล่นเกมกับเธอ”
“ดูเหมือนแฟนจอมเสแสร้งของคุณจะมัวแต่ไปฟ้อง” เธอตอบอย่างไม่สนใจ “คุณเล่นต่อได้ถ้าคุณต้องการ”
น้ำเสียงไม่แยแสของเธอทำให้เขาโกรธมากจนเกือบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ข้ามห้องไป
แน่สิ เธอคงจะดื้อรั้นและอวดดีต่อสิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้ เขาแทบทนรอไม่ไหวที่จะเห็นสีหน้าสำนึกผิดของเธอในอีกสามวัน
...
เวลา 14:30 น.
แคทเธอรีนสังเกตเห็นผู้จัดการโฮเวิร์ดจากแผนกการตลาดกำลังประจบประแจงซาร่าอยู่ตอนที่เธอเดินออกมาจากลิฟต์
ซาร่ารีบพูดขึ้นเมื่อเธอเดินเข้ามา “แคทเธอรีน อย่าเข้าใจผิดไปนะ ผู้จัดการโฮเวิร์ดกับฉันแค่คุยกันเรื่องงานเท่านั้น”
ผู้จัดการโฮเวิร์ดเลิกคิ้วขึ้น “คุณนีสัน ไม่ต้องไปแก้ตัวหรอกค่ะ นอกจากนี้ วันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายของประธานโจนส์ในบริษัทแห่งนี้”
แคทเธอรีนชำเลืองมองผู้จัดการอย่างไม่ใส่ใจ
ความมั่นใจของเธอสะกดทุกสิ่งที่มีอยู่ในห้อง ผู้จัดการรู้สึกเป็นกังวลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทำเหมือนไม่ใส่ใจ ใคร ๆ ก็แสร้งทำได้ ตราบใดที่พวกเขาทำได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...