“ฌอน คุณเคยรู้จักสิ่งที่เรียกว่ากล้องวงจรปิดหรือเปล่า? ไปตรวจดูก่อนไหมว่าใครเป็นคนผิดก่อนจะมากล่าวหากัน?” แคทเธอรีนพูดอย่างใจเย็น
ซาร่ามีท่าทางหงุดหงิด ทว่าฌอนไม่ได้สังเกตเห็นเลย เขาเอาแต่จ้องมองแคทเธอรีนด้วยความโกรธตลอดเวลา “เธอหมายความว่า ฉันไม่ควรเชื่อสายตาของฉันเอง แต่เป็นกล้องวงจรเป็นที่แสดงภาพให้เห็นได้ถึงมุมมองที่ต่างออกไปอย่างนั้นเหรอ?”
“...”
แคทเธอรีนนวดขมับ
เธออยากจะตะโกนใส่เขาจริง ๆ ว่าคนคนหนึ่งก็สามารถเห็นสิ่งต่าง ๆ ด้วยตาเปล่าจากมุมมองที่แตกต่างกันไปได้เหมือนกัน
เธอสงสัยว่าซาร่าคงจะสะกดจิตเขาให้ฉลาดน้อยลงกว่าเมื่อก่อนด้วยเหมือนกัน
“ช่างเถอะค่ะ ฌอนนิค ปล่อยไปเถอะนะคะ ไปกันเถอะค่ะ” ซาร่าขอร้อง ขณะที่ดึงแขนเสื้อของผู้ชายคนนั้น
ผู้จัดการโฮเวิร์ดรีบพูดขึ้นมา “ประธานฮิลล์ คราวนี้คุณต้องปกป้องคุณนีสันแล้วล่ะค่ะ เธอมาที่นี่เพื่อแค่นำเอกสารมาให้ฉันเท่านั้น เธอทำให้ฉันนึกรายละเอียดเพิ่มเติมตอนที่ประธานโจนส์เข้ามาและพูดว่าคุณนีสันแสดงละครแล้วทำตัวแย่ขึ้นมาได้ ไม่ต้องพูดถึงตอนที่เธอบอกเป็นนัย ๆ ว่าพวกเราเสียเวลาไปกับการคุยกัน เธอยัง... เธอยัง...”
“พูดออกมา” ฌอนหรี่ดวงตาที่เต็มไปด้วยความอันตรายลง
ผู้จัดการโฮเวิร์ดพูดผ่านไรฟันที่ขบแน่น “เธอยังอวดว่าชุดชั้นในที่เธอใส่มาวันนี้… คุณเป็นคนซื้อให้”
ซาร่าก้มหน้าลงน้ำตาไหลอาบแก้ม
“ผมอธิบายเรื่องนั้นได้นะซาร่า คุณไม่รู้เหรอครับว่าตอนนี้ผมรู้สึกกับคุณยังไง? ตอนนี้ผมรู้สึกจะอาเจียนแม้กระทั่งจะปรายตามองผู้หญิงคนนี้ด้วยซ้ำ”
เขาร้อนรน ไม่คิดว่าการตัดสินใจด้วยอารมณ์ชั่ววูบเมื่อคืนนี้จะทำร้ายซาร่า
ทันใดนั้นเอง เขาก็ส่งสายตาคมกริบไปให้แคทเธอรีน
พนักงานที่มามุงดูอยู่รอบ ๆ ด้วยความวุ่นวายดูแปลกใจ
กลับกลายเป็นว่าประธานฮิลล์ไม่ได้รู้สึกอะไรกับประธานโจนส์อีกต่อไปแล้ว เขายังรังเกียจเธอด้วยซ้ำไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...