คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 636

โจเซฟยิ้มพลางพูดขึ้น “เธอลืมล่ะสิว่าพี่เคยเปิดบริษัทที่เมลเบิร์นมาก่อน เราเริ่มสนิทกันตอนที่เราทำงานร่วมกันอยู่บ่อยครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คราวนี้เรามาที่แคนเบอร์ราด้วยกัน แล้วเขาก็ขอมาด้วยตอนที่เขาได้ยินว่าพี่นัดเจอกับเธอ”

“รีน คุณทำเกินไปแล้วนะ ตอนนั้นผมคิดจริง ๆ นะว่าคุณตายไปแล้ว คุณไม่ติดต่อผมมาเลยด้วย หัวใจผมแตกสลายนะ ถ้าคุณอยากแกล้งตาย คุณก็น่าจะขอให้ผมช่วยสิ ผมจะจัดการทุกอย่างได้ดีกว่าเลียมแน่นอน”

เชสพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย

“คุณทราบได้ยังไงคะว่าเป็นเลียม? ฌอนสืบทราบเรื่องนี้ได้ด้วยหรือเปล่า?” แคทเธอรีนถามพลางเลิกคิ้ว

“ครับ ผมเห็นพวกเขาคุยกับในกลุ่มสนทนาแต่ผมไม่ได้พูดอะไร นับตั้งแต่คุณหายไป ผมก็แทบจะไม่คุยกับพวกเขาแล้ว” เชสส่ายหน้าพลางโอดครวญ “ซาร่าปั่นหัวฌอนกับร็อดนีย์เป็นว่าเล่น แถมเชสเตอร์ก็ยังไม่เลิกกับซินดี้ งงเหมือนกันนะ ซินดี้มีอะไรดีนักหนา? ตอนนั้นเธอก็เป็นแค่นักร้องธรรมดา ๆ แต่ตอนนี้เชสเตอร์หมายมั่นปั้นมือจะทำให้เธอเป็นนักแสดงชั้นแนวหน้า บ้าเอ้ย เขาก็แค่คนตาบอด”

“คุณพูดถูกค่ะ” แคทเธอรีนอดที่จะคิดถึงแชริตี้ไม่ได้

หญิงสาวที่มีความเท่ทว่าละเอียดอ่อน

เห็นได้ชัดว่าเธอดีกว่ายัยซินดี้จอมเสแสร้งคนนั้นในทุก ๆ ด้านเมื่อลองเทียบกันแล้ว

น่าเสียดายที่เชสเตอร์มีตาแต่หามีแววไม่

“นั่นคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่อยากไปเจอพวกเขาถึงแม้ว่าผมจะมาที่แคนเบอร์ราแล้วก็ตาม” เชสไหวไหล่ “พวกเขาจะพาซาร่ากับซินดี้มาด้วยทุกครั้งที่มีการสังสรรค์ แค่ได้เห็นท่าทางของพวกเขาผมก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาแล้ว”

แคทเธอรีนระเบิดหัวเราะออกมา “คุณชายแฮริสัน ฉันนับถือคุณมากจริง ๆ ค่ะ คุณควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองยังไงคะ ทั้งที่คุณเป็นเพื่อนกับพวกคนโง่แบบนี้”

“คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไรของคุณน่ะครับ? ตาของผมก็ยังแยกแยะคนไม่ดีออกได้น่า” เชสหัวเราะขึ้น “อย่ามัวแต่ยืนอยู่สิครับ นั่งลงเลย ซุปเห็ดเป็นอาหารจานพิเศษของที่นี่ มีเห็ดกระดุมสีน้ำตาลและเห็ดกระดุมสีขาวอยู่ในซุป กลิ่นหอมน่าทานมากเลยนะครับ”

หลังจากนั้นเพียงไม่นาน พนักงานเสิร์ฟจึงเสิร์ฟซุปเห็ดให้กับพวกเขา แคทเธอรีนลองชิมดู แล้วเธอก็ต้องยอมรับว่ารสชาติอาหารของที่นี่ดีเยี่ยมจริง ๆ

“อร่อยใช่ไหมครับ?” เชสหรี่ตายิ้ม “ผมมาที่นี่เมื่อคราวที่แล้ว ผมคิดว่าอาหารที่นี่อร่อยมากเลยทีเดียว”

แคทเธอรีนเก็บเอาคำพูดของเขามาครุ่นคิดแล้วถามขึ้น “คุณชายแฮริสัน ร้านนี้ไม่ใช่ว่าจะหาเจอได้ง่าย ๆ เลยนะคะ คุณเองก็ไม่ใช่คนท้องถิ่นของที่นี่ เป็นไปได้ไหมคะที่ฌอนและคนอื่น ๆ จะเป็นคนพาคุณมาที่นี่?”

เชสอึกอักอยู่ครู่หนึ่ง “เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนมาแล้วล่ะครับ พวกเขามักจะเปลี่ยนสถานที่อยู่บ่อย ๆ ดังนั้นพวกเขาคงจะไม่มาที่นี่ ไม่ต้องกังวลไปนะครับ”

แคทเธอรีนพยักหน้ารับ เธอไม่อยากเจอคนพวกนั้นที่จะทำให้เธอทานอาหารไม่ลงเมื่อเธอได้ทานอาหารอร่อยเช่นนี้