คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 638

หลังจากนั้นไม่นานนัก รถก็มาจอดที่ด้านหน้าของวิลล่าริมทะเล “คุณเข้าไปก่อนเลย ผมมีนัดคุยธุระกับใครบางคน”

“ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลยว่าคุณมีนัดมาก่อน?” ซาร่าพูดติดตลก

“ก่อนหน้านี้ผมลืมน่ะครับ” ฌอนจุดบุหรี่ เขาดูเหม่อลอย “คืนนี้ไม่ต้องรอผม เข้านอนก่อนเลยนะครับ”

ซาร่ากัดฟันแน่นก่อนจะบังคับตัวเองให้ลงจากรถ เธออยากจะพูดมากกว่านั้น ทว่าก็หลงเหลือไว้เพียงควันจากท่อไอเสียรถยนต์

เธอกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอรู้สึกสังหรณ์แปลก ๆ ว่าฌอนจะไปหาแคทเธอรีน

ในเวลาครึ่งชั่วโมงต่อมา รถสปอร์ตก็มาถึงยังบาร์หอยนางรม

เชสเพิ่งพูดอยู่หยก ๆ ว่าพวกเขากำลังจะไปทานหอยนางรมกัน เชสชื่นชอบร้านนี้มากที่สุดในแคนเบอร์รา มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะมาที่นี่

เมื่อเขาผลักประตูเข้าไปข้างใน ก็ได้ยินเสียงร้องเพลงอันไพเราะดังขึ้น

“ฉันยอมเก็บทุกความเจ็บช้ำเอาไว้ในหัวใจ ดีกว่าลืมเลือนสายตาของคุณ คุณมอบความกล้าเพื่อทำให้ฉันเชื่ออีกครั้ง โอ้ ฉันโอบกอดคุณทั้งที่คุณโกหก”

“...”

เขามองไปยังที่ตรงกลางบาร์ หญิงสาวผมยาวเป็นลอนนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวสูง ศีรษะของเธอก้มลง และเธอกำลังร้องเพลงใส่ไมโครโฟน เธอสวมกางเกงยีนส์ทรงกระบอก เรียวขาข้างหนึ่งชันขึ้น อีกข้างหนึ่งแตะลงบนพื้น เธอสวมรองเท้าผ้าใบเรียบ ๆ สีขาวสลับดำที่เผยให้เห็นข้อเท้าเรียวบางของเธอ

แสงสปอร์ตไลท์ทั้งหมดภายในบาร์ส่องไปที่ใบหน้าด้านข้างของเธอ แสงสลัวนั้นราวกับดอกกุหลาบที่แย้มบานในยามค่ำคืน เต็มไปด้วยความเย้ายวนที่ทำให้ผู้ชายอาจถึงตายได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเล่นกีต้าร์ไปเรื่อย ๆ ยิ่งสร้างความเย้ายวนให้กับพวกเขามากยิ่งขึ้น

ผู้ชายต่างหลงใหลในความสวยของเธอ

พวกผู้หญิงส่งเสียงกรี๊ดจากความเท่ที่แผ่รังสีออกมาจากเธอ

“ทุกคนคะ มาร้องเพลงด้วยกันเถอะค่ะ”

แคทเธอรีนยืนขึ้นจากเก้าอี้ตัวสูงนั้น เธอดีดกีต้าร์เร็วขึ้น ฝีมือของเธอไม่ได้ด้อยไปกว่ามืออาชีพเลย