คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 646

เมื่อแคทเธอรีนเพิ่งพูดจบ เธอจึงเห็นร่างสูงปรากฏขึ้นมา

ฌอนจ้องมองเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แววตาของเขาลุกโชน

“เธอคุยโทรศัพท์กับใคร? โจเซฟหรือไง?”

เธอยังพูดแม้กระทั่งคำว่า ‘ที่รัก’ และมอบจูบให้คนที่อยู่ปลายสาย

เมื่อเขาคิดว่าเธอใกล้ชิดสนิทสนมกับคนอื่น เขาก็รู้สึกอยากจะบีบคอเธอขึ้นมา

แคทเธอรีนตกใจ เธอกำลังคุยกับคุยกับซูซี่และลูคัส เธอจะไม่มีวันปล่อยให้ฌอนรู้ว่าพวกเด็ก ๆยังมีชีวิตอยู่

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?”

แคทเธอรีนรีบถอดหูฟังออกและอยากจะวางสายไป ทว่าเธอไม่รู้ว่าท่าทางลุกลี้ลุกลนของเธอนั้นทำให้ฌอนรู้สึกเหมือนเธอกำลังปิดบังอะไรบ้างอย่าง เขาแย่งโทรศัพท์ของเธอมาด้วยความโกรธแล้วเปิดลำโพง “โจเซฟเหรอ?”

“ฌอน...” หัวใจของแคทเธอรีนแทบจะเต้นทะลุออกมานอกอก เธอหวังว่าซูซี่กับลูคัสจะมีไหวพริบ

“คุณลุงขา ใครคือโจเซฟเหรอคะ?” ได้ยินเสียงไร้เดียงสาของเด็กดังมาจากโทรศัพท์

ฌอนตกใจ เขาคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเสียงเล็ก ๆ ของเด็กหญิง นอกจากนี้เสียงนั้นเป็นการพูดของเด็กเล็ก ๆ ที่ทำให้ผู้คนต่างใจอ่อนลงได้

ทว่าทำไมแคทเธอรีนถึงสนิทกับเด็กมากถึงขนาดนี้ได้?

“ลุงจำคนผิดน่ะค่ะ หนูล่ะเป็นใคร? เป็นอะไรกับแคทเธอรีนเอ่ย?” ฌอนพยายามปรับน้ำเสียงให้อ่อนลง เพื่อป้องกันไม่ให้เด็กหญิงหวาดกลัว

“คุณลุงขา ทำไมคุณลุงถึงพูดกับหนูเหมือนกับคุณลุงกำลังสอบปากคำคนไม่ดีเลยล่ะคะ?” ซูซี่พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

“...” ฌอนรู้สึกปวดหัว เขาอยู่มาจนถึงป่านนี้ ทว่าเขากลับไม่รู้วิธีเข้ากับเด็กเลย

“ฌอน เอาโทรศัพท์ฉันคืนมา” แคทเธอรีนเอื้อมมือไปคว้ามัน ฌอนรีบถือโทรศัพท์ไว้ที่มืออีกข้างทันทีแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นสูง

“คุณลุงขโมยโทรศัพท์ของคุณป้าเคธี่ไปทำไม?” ซูซี่พูดด้วยความโกรธ