คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 655

คนที่อยู่ปลายสายหัวเราะขึ้นทันที “ในที่สุดผมก็ไม่ต้องคอยตามเฝ้าเจ้าชั่วลูซิเฟอร์นั่นทุกวันสักที”

“นายได้พักวันนึง”

เวลา 17:00 น. ขณะที่แคทเธอรีนเก็บของเตรียมตัวกลับ จู่ ๆ ก็เกิดความวุ่นวายขึ้นที่ด้านนอก

“ประธานฮิลล์ คุณเข้าไปไม่ได้”

ด้วยเสียงปัง ประตูห้องทำงานก็เปิดออกอย่างแรง แล้วฌอนก็บุกเข้ามาด้วยท่าทางเย็นชาและโกรธจัด

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ข้างหลังหลายคนพูดขึ้นด้วยความตระหนก “เราขอโทษครับประธานโจนส์ เขายืนกรานที่จะบุกเข้ามาให้ได้ พวกเราห้ามเขาไม่ได้เลยครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ พวกคุณออกไปได้แล้ว” แคทเธอรีนโบกมือ เธอทราบดีว่าฌอนมีฝีมือแค่ไหน มีคนไม่มากนักที่จะรับมือกับทักษะพิเศษของเขาได้

ทว่าทันทีที่เธอจะพูดขึ้น ฌอนก็ก้าวเข้ามาคว้าคอเสื้อของเธอ จากนั้นเขาก็ดึงเธอขึ้นราวกับเธอเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ทั้งน้ำเสียงและแววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

“แคทเธอรีน โจนส์ เธอกล้ามากนะ กล้าดียังไงไปทำร้ายซาร่า? เธอลืมคำเตือนที่ฉันพูดเอาไว้เมื่อเช้านี้แล้วหรือไง? ทำไมเธอถึงทำร้ายซาร่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้วก้าวล้ำเส้น?”

แคทเธอรีนเอียงศีรษะอย่างใจเย็น “ฉันไม่ได้ส่งเสียงที่บันทึกไว้ไปให้คุณเหรอคะ? เธอเป็นคนเข้ามาหาเรื่องฉันก่อนเองนะ”

“แต่เธอก็ไม่ควรไปโยนขยะใส่ซาร่าแบบนั้น เธอตบหน้าซาร่าด้วยซ้ำ”

ฌอนอยากจะลงโทษเธอให้เจ็บปวดเหมือนกันจริง ๆ ทันทีที่เขานึกถึงใบหน้าบวมแดงของซาร่า ทว่า เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าสวยงามของแคทเธอรีนในระยะประชิด ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาไม่อาจฝืนตัวเองให้ลงมือได้

“ฉันตบหน้าเธอเหรอคะ?” แคทเธอรีนเข้าใจขึ้นมาในทันที เป็นไปตามคาด ฝีมือการโต้กลับของซาร่านั้นไม่ธรรมดา

“เลิกเสแสร้ง ฉันไม่อยากทำร้ายเธอเพราะฉันเกลียดคนสกปรก ดังนั้นเธอต้องตบตัวเอง ใช้แรงให้มากเท่าตอนที่เธอตบซาร่า ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปจนกว่าฉันจะพอใจ” ฌอนเตือน

แคทเธอรีนข่มความโกรธเอาไว้แล้วปฏิเสธ “ฉันไม่ได้ตบหน้าเธอค่ะ”

“ถ้าเธอไม่ได้ทำ งั้นเธอทำตัวเองหรือไง?” ฌอนเย้ย “เมื่อคืนฉันเริ่มมองเธอให้แง่ดีขึ้นมาบ้างแล้วนะ แต่ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะชั่วร้ายแบบนี้”