“คุณเอาแต่พูดว่าฉันทำร้ายซาร่า แต่เป็นคุณต่างหากที่ไม่ควบคุมตัวเอง ฌอน ฮิลล์ ฉันไปตกหลุมรักผู้ชายอย่างคุณได้ยังไง? คุณมันก็เอาแต่โยนความผิดให้คนอื่นตลอด คุณไม่ละอายแก่ใจตัวเองบ้างเหรอ?”
ฌอนแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ
ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนดูถูกเขาแบบนี้หรือปาเค้กใส่หัวเขา
เขาอยากจะฆ่าเธอเสียเดี๋ยวนี้ ทว่าผู้หญิงคนนั้นร้ายกาจมาก ส่วนที่อ่อนไหวที่สุดของเขาเจ็บปวดมากจนแทบยืนไม่อยู่
“ต่อไปก็ช่วยระวังตัวคุณเองเอาไว้ให้ดี แล้วระวังผู้หญิงของคุณด้วย เลิกมาหาฉัน แล้วทุกอย่างจะสงบสุข”
แคทเธอรีนผลักเขาออกแล้วเดินถือกระเป๋าออกไป
“แคทเธอรีน หยุดเดี๋ยวนี้”
เมื่อประตูเปิดออก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านนอกประตูและฝ่ายเลขานุการก็เห็นประธานฮิลล์ผู้เป็นที่กล่าวขานเดินออกมาด้วยความเจ็บปวด ทุกคนแทบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
ประธานโจนส์ของพวกเขาไม่เคยแพ้ใครง่าย ๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่แคทเธอรีนเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองทำให้ทุกคนอยากจะยกย่องนับถือเธอ
...
หลังจากผ่านไปมากกว่าสิบนาที ฌอนก็เดินโซซัดโซเซออกจากลิฟต์ เฮดลีย์ที่รออยู่นานแล้ว เห็นหน้าเขาแล้วพูดขึ้นทั้งมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ “คุณชายคนโต คุณ...”
“รีบขับรถพาฉันไปส่งโรงพยาบาลที ฉันอยากไปที่แผนกบุรุษเวชวิทยา” ฌอนกัดฟันพูด
ถ้าตรงนั้นของเขาใช้การไม่ได้ขึ้นมาจริง ๆ เขาจะ… เขาจะให้เธอชดใช้อย่างสาสม
เฮดลีย์พูดไม่ออก
เขาไม่ได้ไปหาคุณแคทเธอรีนเหรอ? ทำไมเขาถึงลงเอยด้วยการกลายเป็นคนที่ถูกทำร้ายแทนไปได้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...