คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 658

“ท่านประธานยูลครับ ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร” วอลเตอร์แสร้งทำเป็นเก็บอารมณ์แล้วพูดขึ้นด้วยใบหน้าขื่นขม “ผมอยู่กับคุณมาเป็นสิบปี แล้วผมก็ซื่อสัตย์กับคุณมาตลอด”

“ใช่ค่ะ เป็นสิบปีแล้ว” แคทเธอรีนพยักหน้ารับ

“ถึงเงินเดือนตำแหน่งเลขานุการจะแค่ 2 หมื่นดอลล่าร์ต่อเดือน แต่คุณพ่อของฉันก็ให้โบนัสสิ้นปีกับคุณหนึ่งล้านดอลล่าร์เสมอ ท่านยังให้บ้าน รถยนต์ แล้วส่งลูก ๆ ของคุณทั้งสองคนเรียนโรงเรียนที่ดีที่สุด แต่คุณกลับตอบแทนเขาแบบนี้ได้ยังไง วอลเตอร์ คุณปฏิเสธก็ได้ แต่เรามีการบันทึกเอาไว้แล้วว่าคุณวางยาพิษคุณพ่อ คุณอาจจะไม่รู้ แต่เราได้ทำการซ่อนกล้องวงจรปิดเอาไว้ทุกมุมของบ้าน”

ใบหน้าของวอลเตอร์เปลี่ยนเป็นซีดเผือด

“ฉันจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย ใครเป็นคนสั่งให้คุณทำ?” ดวงตาคู่สวยของแคทเธอรีนเผยความเย็นชาออกมา

“ไม่… ไม่มีใครสั่งผม ผมทำของผมเอง” วอลเตอร์พึมพำตอบพลางส่ายหน้า “ผมเกลียดประธานยูล ผม… ผมเกลียดที่เขาที่ขี้เหนียวเงินเดือนทุกปี”

“ฉันให้นายในฐานะเลขามามากแล้วนะ นายยังคิดว่ามันน้อยเกินไปอีกเหรอ?” โจเอลโกรธมากจนเขาไอออกมาพลางจับหน้าอก

“อย่าโมโหไปเลยค่ะคุณพ่อ คุณพ่อต้องเข้าใจว่าคนบางคนก็ไม่รู้จักพอ เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายคนนั้นจะไม่รู้จักพอ”

แคทเธอรีนหันไปพูดกับวอลเตอร์ “พาเขาเข้าไป ฉันจะให้นายจัดการเขาซะ”

“คุณ... คุณจะทำอะไรผม?” วอลเตอร์มองโลแกนที่เดินเข้ามาใกล้แล้วใบหน้าซีดเผือด

ทว่า โลแกนทำแค่ลากเขาเข้าไปในห้องนอนโดยไม่ได้สนใจ

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เสียงร้องที่น่าอนาถใจและโหดเหี้ยมก็ดังขึ้น

โจเอลตัวสั่นเทาเมื่อได้ฟัง “เคธี่ ลูก...”

“คุณพ่อคะ ถ้าคุณพ่อไม่สอนบทเรียนให้กับเขา เขาก็จะเอาเปรียบคุณพ่ออยู่เสมอนะคะ” แคทเธอรีนประคองเขาให้นั่งลงพลางยิ้มออกมา