วอลเตอร์อ่อนแรงทันที
“ฉันรู้ว่านิโคลามีหลักฐานการยักยอกเงินของคุณ แต่คุณยักยอกจากยูล คอร์ปอเรชั่น ตราบใดที่ประธานยูลไม่เอาเรื่อง มีหลักฐานไปก็ไร้ประโยชน์”
แคทเธอรีนก้มลงต่อหน้าเขา แม้ว่าน้ำเสียงของเธอจะอ่อนโยน แต่ก็สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คนได้
“ถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือกับเรา เราจะส่งคุณไปที่สถานีตำรวจและทำการตรวจสอบบัญชีที่ผิดกฎหมายของบริษัทในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เพราะคุณจะถูกตั้งข้อหาวางยาพิษและยักยอกเงินของบริษัท ฉันเกรงว่าคุณจะออกจากคุกไม่ได้ตลอดชีวิต ถ้าคุณได้รับคำสั่งให้วางยาพิษจากใครสักคน และไม่ได้ทำให้ถึงแก่ชีวิต คุณคงจะถูกขังอย่างมากก็สองปีเท่านั้น คิดถึงภรรยาและลูก ๆ สองคนของคุณดูสิคะ”
แววตาของวอลเตอร์ไหวระริกเล็กน้อย
แคทเธอรีนกดดันต่อไป “ฉันขอเตือนคุณว่าภรรยาของคุณอายุก็สามสิบเข้าไปแล้ว ถ้าคุณอยู่ในคุกนาน ๆ เธออาจจะเอาเงินคุณไปแล้วแต่งงานใหม่ ถึงตอนนั้น ลูก ๆ ก็จะไม่ได้เป็นลูกของคุณอีกต่อไป นั่นจะไม่เป็นการเสียเวลาชีวิตของคุณเหรอ?”
“ตกลงครับ ผมจะช่วยคุณเอาหลักฐานมา” วอลเตอร์พูดทั้งกัดฟันกรอด
“ได้ค่ะ แต่คุณต้องกินนี่ซะก่อน” แคทเธอรีนหยิบยาออกมา “ฉันต้องรอบคอบเอาไว้ในกรณีที่คุณทรยศฉัน ฉันจะให้ยาแก้พิษกับคุณทันทีที่คุณทำงานเสร็จ”
โลแกนพูดขึ้น “ยานี่เป็นยาพิษที่ร้ายแรงมาก แล้วมันจะฆ่าคุณถ้าคุณไม่ได้รับยาแก้พิษภายในหนึ่งสัปดาห์ แน่นอนว่าแพทย์รักษาได้ แต่ต้องใช้เวลานานเป็นเดือน คุณจะไม่ได้อยู่นานขนาดนั้นหรอก”
วอลเตอร์มองดูใบหน้าสวยไร้ที่ติของแคทเธอรีน ซึ่งทำให้เขาเสียขวัญในตอนนั้น
“ผมไม่กล้าทรยศคุณ หนึ่งสัปดาห์ก็เพียงพอแล้วที่ผมจะหาหลักฐานมา”
วอลเตอร์รวบรวมความกล้าแล้วกลืนยาลงไป
หลังจากที่เสร็จสิ้นทุกอย่างแล้ว แคทเธอรีนก็พาโจเอลไปทานอาหารเย็นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แคทเธอรีน ลูกไปเอายาแบบนั้นมาจากไหน?” โจเอลถามด้วยความงุนงง “ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาที่ลูกไปอยู่ต่างประเทศลูกผ่านอะไรมาบ้าง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...