เชสเตอร์เงยหน้าขึ้นมองพลางบอกเขา “ถึงฉันจะเคยออกเดทกับผู้หญิงหลายคนมาก่อน แล้วคนอื่นก็รู้จักฉันในฐานะเพลย์บอย แต่ฉันก็ตัดความสัมพันธ์ก่อนที่จะเริ่มคบกับคนใหม่เสมอ”
“ฉันขอความคิดเห็นหน่อย” ฌอนเป็นคนเด็ดขาดอยู่เสมอ ไม่บ่อยนักที่เขาจะขัดแย้งกับตัวเองแบบนี้
เชสเตอร์เตือน “อย่าทำให้ฉันลำบากใจไปหน่อยเลย ฉันคิดกับซาร่าในฐานะน้องสาว และอยากให้เธอมีความสุข แต่พูดตามตรง ถ้านายแตะต้องเธอไม่ได้ นั่นมันก็เป็นปัญหาเหมือนกัน เพราะนายเก็บพวกเธอเอาไว้ทั้งสองคนไม่ได้ มิหนำซ้ำ ซาร่าก็อยู่กับนายมาตั้งนานแล้ว นายจะมาตีตัวออกห่างจากเธอเอาตอนนี้ ไม่ว่าอย่างไรมันก็เป็นปัญหาทั้งนั้น”
ฌอนขมวดคิ้ว สุดท้ายเขาก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาพลางชนแก้วกับเชสเตอร์อีกครั้ง
เชสเตอร์ผู้น่าสงสารต้องดื่มเป็นเพื่อนเขาตลอดทั้งคืน
ฌอนหลับจนถึงช่วงเที่ยงของวันถัดมา และตื่นขึ้นมาด้วยความเวียนหัว
หลังจากให้เฮดลีย์ส่งเสื้อผ้ามาให้ เขาก็ไปอาบน้ำแล้วมุ่งหน้าไปยังบริษัท เขาเจอโรงพยาบาลระหว่างทางจึงคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา ดังนั้นเขาจึงให้เฮดลีย์จอดรถแล้วซื้อยา
เมื่อเขาไปถึงที่บริษัท เขาก็เห็นซาร่ามารอเขาอยู่สักพักแล้ว นอกจากนั้นยังมีกล่องอาหารกลางวันที่ห่อมาอย่างประณีตวางอยู่บนโต๊ะ
“ฌอน ฉันรอคุณมาเป็นชั่วโมงแล้วนะคะ ฉันคิดว่าคุณจะไม่มาแล้ว” ซาร่ารีบทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเธอยังคงบวมแดงหลังจากที่ผ่านไปหนึ่งคืน ทว่าเธอปล่อยผมลงมาปิดเอาไว้
ฌอนรู้สึกแย่ขึ้นมา เมื่อคืนเขาอยากสอนบทเรียนให้กับแคทเธอรีน ทว่าเขากลับลงเอยด้วยการนอนกับเธอแทน เขานี่มันเลวจริง ๆ “ซาร่า คุณไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ คุณน่าจะพักผ่อนอยู่ที่บ้าน คุณยังเจ็บอยู่เลยนะ”
“แต่เมื่อคืนคุณไม่ได้กลับบ้านนะคะ ฉันคิดถึงคุณมาก” ซาร่ามองเขาด้วยความรักพลางเอนซบแผ่นอกของเขา
ฌอนก้มลงมองหน้าเธอ แล้วจู่ ๆ เขาก็นึกถึงความรู้สึกที่แคทเธอรีนซบอกเขาเมื่อคืนขึ้นมา หัวใจของเขาพองโต ไม่เหมือนเช่นตอนนี้ที่เขามีเพียงความรู้สึกผิดเท่านั้น
“ผมขอโทษ...”
เขามองลงไปด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันไปหมด
“ขอโทษพอแล้วนะคะ คุณทานอะไรหรือยังคะ? ฉันทำนี่มา คุณอยากลองชิมไหมคะ?” ซาร่ายื่นช้อนส้อมให้กับเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...