คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 680

แคทเธอรีนหัวเราะออกมาเบา ๆ แม้กระทั่งเลือดภายในกายของเธอก็ยัง… สูบฉีด

ค่ำคืนนี้คงจะน่าสนใจไม่น้อย

หลังจากผ่านไปสามปี ผู้คนที่รู้จักคุ้นเคยก็มารวมตัวในสถานที่เดียวกัน

เวสลีย์ยกแก้วมาทางเธอจากที่ไกล ๆ จากนั้นไม่นาน เธอก็ได้รับข้อความของเขาจากวอทส์แอป: [ผมรู้ว่าคุณเล็งอะไรไว้ ดังนั้นผมจะไม่เข้าหาคุณ แต่ผมจะคอยจับตาดูคุณเอาไว้]

แคทเธอรีนรู้สึกอบอุ่นหัวใจ

เลียมที่อยู่ในชุดสูทสีขาวเดินตรงมาหาเธอด้วยท่าทางสง่างามพลางส่งแก้วไวน์ให้เธอ “ตอนแรกผมไม่อยากมานะ แต่ผมก็รีบมาทันทีตอนที่รู้ว่าคุณมาร่วมงานด้วย ช่างเป็นค่ำคืนที่ครึกครื้นดีจริง ๆ”

“มันครึกครื้นมากจริง ๆ ค่ะ ฉันชอบมาก” แคทเธอรีนยกไวน์ขึ้นจิบ ก่อนที่มุมปากของเธอจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มมีเสน่ห์

แววตาของเลียมเป็นประกาย ทันใดนั้นเองเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างเสียใจ “ถ้าคุณไม่ได้แต่งงานกับฌอนตั้งแต่แรก ผมคงจะแต่งงานกับคุณแน่นอน ถ้าผมจะตามจีบคุณตอนนี้ สมาชิกในตระกูลฮิลล์คงจะด่าผมแน่เลย ไม่มีใครยอมรับที่พี่น้องสองคนแต่งงานกับผู้หญิงคนเดียวกันได้”

“โชคดีนะคะที่คุณไม่ได้จีบฉัน ไม่อย่างนั้น ฉันคงจะกดดันน่าดูเลยล่ะค่ะ”

“ทำไมล่ะครับ?”

“เพราะฉันมีผู้ชายมาจีบมากเกินไปน่ะสิ” แคทเธอรีนชำเลืองมองผู้ชายที่จ้องมองมายังเธอจากด้านข้าง “ดูสิคะ มีผู้ชายหลายคนพยายามจะจีบฉัน”

“หึ ช่วยไม่ได้นะ ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงที่สวย เก่ง มีความสามารถ และร่ำรวยที่สุดที่ออสเตรเลีย” เลียมยื่นมือไปหาเธอ “คุณสนใจเต้นรำกับผมไหม? ผมอยากเป็นผู้ชายที่น่าอิจฉาที่สุดในค่ำคืนนี้ ตามใจผมหน่อยนะครับ”

“ได้สิคะ”

แคทเธอรีนวางมือลงบนฝ่ามือใหญ่ของเขา จากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็เดินไปที่ฟลอร์เต้นรำ

พวกเขายืนอยู่บนฟลอร์ราวกับเป็นคู่สร้างคู่สม ทันใดนั้นเองพวกเขาก็ดึงดูดความสนใจให้ผู้คนอิจฉาและซุบซิบนินทา ทว่าพวกเขาทั้งสองก็ไม่ได้สนใจเลย และเริ่มพูดคุยกันแทน