คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 682

แคทเธอรีนเต้นรำกับเลียมจบหนึ่งเพลง ไม่นานนัก เธอก็ถูกชวนให้ไปเต้นรำอีกครั้งโดยคุณชายสตริงเกอร์ผู้มีความสามารถและดูดีที่เป็นคนมาชวนเธอ

ฌอนกำมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว

ลีอาถอนหายใจออกมา “บางที แกจะเอาแต่ดูถูกคนอื่นก็ไม่ได้ แกไม่ได้คิดแบบนั้นเหมือนกันเหรอ? เรื่องซุบซิบนินทาที่ฉันได้ยินมามากที่สุดในวันนี้ไม่ใช่เรื่องที่คนหัวเราะเยาะเลียมหรอกนะ แต่พวกเขากำลังพูดถึงเรื่องที่แกเขี่ยแคทเธอรีนทิ้ง แล้วไปแต่งงานกับซาร่าแทน!”

“เธอทำอะไรดี ๆ ให้แกได้บ้าง? ทุกคนในวงสังคมชั้นสูงต่างตีตัวออกห่างโทมัส นีสัน ถ้าไม่ใช่เพราะแกสนับสนุนนีสัน คอร์ปอเรชั่นอยู่ คงไม่มีใครยอมทำงานกับพวกเขาหรอก”

“พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”

ฌอนรู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว อีกทั้งเขายังรู้สึกยิ่งไม่สบายใจมากขึ้นเมื่อได้ฟังคำพูดของลีอา “ผมหายจากอาการป่วยได้ต้องขอบคุณการรักษาของซาร่า ถ้าไม่ได้กำลังใจจากซาร่าในตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลจิตเวช ผมคงตายไปแล้ว”

“แคทเธอรีนก็เคยให้กำลังใจแกมาก่อนเหมือนกัน ตอนนั้นแกคงฆ่าฉันไปแล้วถ้าไม่ได้เธอ” ลีอาโพล่งออกมา

ฌอนอึ้งไป จากนั้นเขาก็รู้สึกจุกในลำคอขึ้นมา “มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นมาก่อนด้วยเหรอครับแม่?”

ลีอาพูดไม่ออก “ซาร่ารักษาอาการป่วยของแกประสาอะไร? แกลืมแม้กระทั่งเรื่องราวดี ๆ ของแคทเธอรีนไปด้วยซ้ำ”

ฌอนสับสนกับคำพูดของเธอ ทว่าเมื่อเขาพยายามคิดให้ลึกลงไปอีก เขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เขายกมือขึ้นประคองศีรษะของตัวเอง เมื่อเขาเห็นเมสันและชาร์ลีกำลังพูดคุยกันอย่างเคร่งเครียดอยู่ไม่ไกลจากเขานัก เขาก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “แม่ดูเมสันสิ เขาพูดว่าเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย แต่เขาก็ยังสนิทกับตะกูลแคมโปส แม่ยังเชื่อใจเขาอยู่อีกหรือไง?”

ลีอาชำเลืองมอง จากนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที

เธอหันหลังเดินไปหาเมสัน “เมสัน มานี่หน่อยสิคะ”