“เพราะฉันคิดถึงเธอไง ลีอาแก่จริง ๆ เมื่อเทียบกับเธอ” เมสันโอบเอวผู้หญิงคนนั้น จากนั้นพวกเขาก็เริ่มจูบกันอย่างเร้าร้อน
“คุณลุงคะ ฉันรู้จักที่ที่ปลอดคน เราไปที่นั่นกันไหมคะ?” ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นอย่างออดอ้อน
“เด็กดี ไปที่นั่นกันเดี๋ยวนี้เลย” เขาเดินไปข้างหลังพลางโอบผู้หญิงคนนั้น พวกเขาจูบกันหลายครั้งขณะที่พวกเขาเดินไป
ทว่า พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่าแคทเธอรีนเดินถือโทรศัพท์ออกมาจากด้านหลังของต้นไม้ที่ดูเขียวชอุ่มตลอดทั้งปีขณะที่พวกเขาจากไป โทรศัพท์ที่เธอถืออยู่นั้นกำลังบันทึกวิดีโออยู่
ในตอนที่เธอกำลังจะตามพวกเขาไป มือหนาก็เอื้อมมากจากด้านหลังแล้วแย่งโทรศัพท์ของเธอไป
หญิงสาวหันกลับไปมอง เธอเห็นฌอนกำลังถือโทรศัพท์ของเธออยู่แล้วดูวิดีโอ สีหน้าของเขาเคร่งขรึม
“เธอไม่รู้สึกละอายใจบ้างหรือไงที่เป็นผู้หญิงแล้วมาถ่ายวิดีโออะไรแบบนี้?”
ผ่านไปครู่หนึ่ง ฌอนก็มองแคทเธอรีนด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
เธอพูดไม่ออก เธอคิดว่าที่สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม เพราะเขาไปดูวิดีโอของพ่อเลี้ยงที่กำลังเล่นชู้อยู่เท่านั้น ทว่าเธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะคุยเรื่องนั้นกับเธอ
“ทำไมฉันต้องอายด้วยล่ะ? ออกจะเป็นเรื่องซุบซิบที่น่าติดตาม ดูสิว่าพ่อเลี้ยงของคุณเจ๋งแค่ไหน เขาอายุปาเข้าไป 50 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังอิงแอบแนบชิดกับยัยผู้หญิงคนสวยนั่น”
แคทเธอรีนเผยยิ้มขณะที่เธอพูดออกมา
“ลบออกจากความทรงจำของเธอซะ” ฌอนรู้สึกหงุดหงิดแปลก ๆ
“คุณคิดว่าฉันเป็นคอมพิวเตอร์ที่คุณอยากจะลบอะไรก็ได้ที่คุณต้องการหรือไงคะ?” แคทเธอรีนแย่งโทรศัพท์ของเธอคืนมา เธอหันหลังกำลังจะเดินหนีไป
ฌอนคว้ามือเธอเอาไว้ สายตาของเขาที่มองมาเฉียบคม “ส่งวิดีโอนั่นมาให้ฉัน”
แคทเธอรีนชักมือกลับมา
ภายใต้แสงจันทร์นั่น มือน้อยของเธอดูสะอาดสะอ้านบอบบาง เธอสวมสร้อยข้อมือเพชรไว้ที่ข้อมือของเธอ มันเป็นแบบเรียบ ๆ ทว่าผิวขาวของเธอทำให้มันดูหรูหราขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...