ฌอนขมวดคิ้ว “นามสกุลฉันเกี่ยวอะไรด้วย?”
“เพราะคุณชอบยุ่งเรื่องคนอื่นไงค่ะ” แคทเธอรีนตอบอย่างประชดประชัน
ฌอนเยาะเย้ย “เธอเป็นภรรยาเก่าของฉัน เลียมเป็นน้องชายฉัน คนอื่นจะว่ายังไงถ้าพวกเธอสองคนลงเอยกัน? เธอสองคนหน้าด้าน แต่ฉันไม่”
“คุณยังเห็นเลียมเป็นน้องชายอยู่อีกเหรอ? คุณทำร้ายเขาเพราะคุณอยากได้บริษัท และทำให้เขาเป็นเหมือนตัวตลกในแคนเบอร์รา” แคทเธอรีนตำหนิเขา “ฉันไม่เคยเจอใครจอมบงการและเห็นแก่ตัวเหมือนคุณเลย”
“แล้วตอนนี้เธอยังรู้สึกไม่ดีกับเลียมอยู่ไหม?” ฌอนหรี่ตาลง ความเย็นชาฉายแววออกมาจากดวงตาของเขา
“เขาช่วยชีวิตฉันเอาไว้ค่ะ ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอคะที่ฉันจะอยู่ข้างเขา?” แคทเธอรีนยิ้มขณะที่เธอพูดขึ้น “เราทั้งคู่ต่างก็ยังโสด ก็อาจจะเป็นไปได้ที่เราจะลองเดทกัน เลียมก็หล่อดีนะคะ”
“เธอไม่กล้าหรอก” ดวงตาที่แฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราดราวกับว่าเขาอยากจะกลืนกินเธอเข้าไป “ตระกูลฮิลล์จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”
“ไม่สำคัญว่าคุณจะยอมให้เกิดขึ้นหรือไม่ก็ตาม เพราะยังไงเลียมก็ถูกตระกูลฮิลล์ทอดทิ้งอยู่ดี ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดที่เกิดขึ้น เขาก็แค่ไปทำงานที่บริษัทของเขา มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเกินไปจนฉันมีบริษัทมากมายซะจนบริหารไม่ไหว ใครจะไปรู้? ในอนาคตคุณอาจจะต้องเรียกฉันว่า ‘น้องสะใภ้’ ก็ได้” แคทเธอรีนมองเขา “คุณไม่คิดว่าชีวิตเต็มไปด้วยความเซอร์ไพร์สเหรอคะ?”
“...”
ขมับของฌอนกระตุกจนปวดหัว เขารู้ตัวแล้วว่าเขาไม่อาจทนสนทนากับแคทเธอรีนได้ เขามักจะโกรธมากจนเขารู้สึกเหมือนหัวใจจะวาย
“แคทเธอรีน ฉันยอมฆ่าเธอซะดีกว่าปล่อยให้เธอกับเลียมสร้างความอัปยศอดสูให้กับฉัน”
“เอาล่ะค่ะ ฉันก็แค่พูดไปอย่างนั้นเองแหละค่ะ ตอนนี้มีคนตั้งมากตั้งมายพยายามตามจีบฉัน เลียมก็เป็นแค่อีกหนึ่งตัวเลือก ฉันยังไม่ได้เลือกเลยนะคะ”
แคทเธอรีนจากไปด้วยสีหน้าพออกพอใจหลังจากที่ได้พูดเช่นนั้น
ฌอนต่อยต้นไม้
พวกเขาก็หย่ากันแล้ว แต่ทำไมความรู้สึกของเขายังถูกผู้หญิงคนนั้นควบคุมอยู่อีก? เขาอยากจะซ่อนเธอเอาไว้ด้วยซ้ำตอนที่เขาเห็นเธอเต้นรำกับผู้ชายคนอื่น
...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...