คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 686

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการซุบซิบนินทาของผู้คน แคทเธอรีนจึงยิ้มออกมาจาง ๆ แล้วกดลงบนคีย์เปียโน ทำให้ภายในห้องจัดเลี้ยงตกอยู่ในความเงียบ

เธอปรับไมโครโฟนพลางพูดด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ “นี่เป็นเพลงใหม่ที่ดิฉันแต่งขึ้นมาค่ะ วันนี้จะเป็นครั้งแรกที่ดิฉันบรรเลงและขับร้องเพลงนี้ ดิฉันหวังว่าทุกคนจะตั้งใจฟังกันนะคะ”

“เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เธอยังแต่งเพลงเองอีกด้วย”

“บางทีเธอคงจะอิจฉาซินดี้และอยากจะโดดเด่นกว่าเธอ แต่ซินดี้เป็นนักร้องนะ”

“ทุกวันนี้คุณหนูจากตระกูลที่ร่ำรวยก็อยากจะทำเพลงเป็นของตัวเองทั้งนั้นแหละ เป็นการดูถูกดนตรีเสียจริง”

ขณะที่ทุกคนกระซิบกระซาบที่ข้างหูของกันและกัน เสียงเพลงสดใสที่บรรเลงขึ้นจากคีย์เปียโนก็ค่อย ๆ ดังขึ้น

“ฉันบอกกับคุณว่า ‘หยุดอยู่ตรงนั้นนะ’ ”

“เครื่องบินบินข้ามผ่านนภาสีคราม”

“ฉันกำลังจะออกเดินทาง”

“ฉันจะออกเดินทางไปไกลแสนไกล”

“น้ำตาร่วงเผาะบนอกฉัน”

“ความสัมพันธ์นี้ จะไม่จบบริบูรณ์”

“เรากำลังตามหาความฝันอนาคตไปด้วยกัน”

“นี่ไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นการเริ่มต้นใหม่”

...

ผู้คนค่อย ๆ เงียบเสียงลง และตั้งใจฟังเพลงใหม่ เป็นเพลงที่มีความสุขสดใส ทว่าแฝงด้วยความเศร้าที่พูดถึงการพรากจากกัน มันเตือนผู้คนให้คิดถึงสมัยที่พวกเขาเรียนมหาวิทยาลัยขึ้นมาทันที ที่ที่พวกเขาต้องอำลาจากคนที่รักเพื่อต่างคนต่างจะได้ไปไล่ตามความฝันของตัวเอง

มันเศร้าเล็กน้อยและสะกิดใจพวกเขา

ฌอนมองผู้หญิงที่เฉิดฉายอยู่บนเวทีอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา