คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 688

ซินดี้รู้สึกหงุดหงิดกับสีหน้าท่าทางของแคทเธอรีนอย่างบอกไม่ถูก “เธอเล่นได้ดี ทำให้ดีต่อไปนะ”

แคทเธอรีนเปล่งเสียงหัวเราะออกมาพลางหรี่ตายิ้ม “จนป่านนี้แล้ว เธอก็ยังไม่อยากอธิบายว่าทำไมเพลงแรกถึงเหมือนเพลง ‘สวรรค์แห่งความฝัน’ ของเธออีกเหรอ? เพราะทุกเพลงในอัลบั้ม ‘สวรรค์แห่งความฝัน’ ไม่ว่าจะเป็นเนื้อร้องและทำนองฉันเป็นคนแต่งขึ้นทั้งหมดไง”

ด้วยสิ่งที่ถูกเปิดเผยออกไปนั้น ผู้ชมจึงเกิดความสับสนวุ่นวายขึ้นทันที ทุกคนหันไปมองเชสเตอร์อย่างไม่รู้ตัว ทุกคนต่างทราบกันดีว่าซินดี้เป็นแฟนของเชสเตอร์ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาออกโรงปกป้องเธอ และตามใจเธอราวกับเธอเป็นลูกไก่ในกำมือ

สำหรับการที่แคทเธอรีนแฉซินดี้อยู่ตอนนี้ นั่นก็เหมือนกับการตบหน้าเชสเตอร์

เชสเตอร์จุดบุหรี่แล้วขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น

ซินดี้รู้สึกสับสน “เธอพูดเรื่องอะไร?”

ร็อดนีย์ต่อว่าขึ้นมาทันที “แคทเธอรีน โจนส์ ฉันคิดว่าเธอคงเสียสติไปแล้วจริง ๆ! ซินดี้เป็นคนแต่งเพลงพวกนั้นเองไม่ใช่เธอ! เธอจะหน้าด้านไปถึงไหนกัน?”

“ใช่ เธอรู้ไหมว่าซินดี้มีความสามารถมากแค่ไหน? ทำไมซินดี้ต้องให้เธอแต่งเพลงให้ด้วย?” โจแอนตะโกนออกมาเช่นกัน

แคทเธอรีนไม่สนใจข้อกล่าวหาพลางพูดขึ้น “เพลงแรกในอัลบั้ม ‘สวรรค์แห่งความฝัน’ คือ ‘Three Together เราทั้งสาม’ เป็นบทเพลงเกี่ยวกับมิตรภาพของซินดี้ ฉัน และเพื่อนอีกคนหนึ่ง ตอนนั้นเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันค่ะ ในปีนั้น ความฝันของซินดี้คือการได้เป็นนักร้อง ฉันจึงมอบเพลงที่ดีที่สุดแปดเพลงที่ฉันได้แต่งเอาไว้ให้กับซินดี้โดยไม่มีสัญญาใด ๆ ก่อนหน้านี้ทำไมฉันถึงเล่นสองเพลงสุดท้ายน่ะเหรอ? สองเพลงนี้เป็นเพลงที่ฉันเพิ่งแต่งเอาไว้ล่าสุด ฉันแค่อยากแสดงให้ทุกคนได้เห็นถึงความสามารถของฉัน ฉันที่ไม่ต้องลอกเลียนผลงานของซินดี้เลย”

ใบหน้าของซินดี้ซีดเผือดและดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ “เคธี่ เป็นเพราะเธออยากเป็นนักร้องเหรอ? ไม่เป็นไร ฉันแนะนำนักดนตรีให้เธอก็ได้ เธอไม่จำเป็นต้องเหยียบย่ำชื่อเสียงของฉันก็ได้”

แคทเธอรีนยิ้มโดยไม่มองเธอเสียด้วยซ้ำ “ทุกคนคะ คุณไม่ต้องรีบกล่าวหาฉันก็ได้นะคะ โชคดีที่หนังสือเพลงของฉันยังอยู่ ฉันจะถ่ายรูปและโพสต์ลงบนอินเตอร์เน็ตให้ทีหลังนะคะ อีกอย่างในหนังสือเพลงของฉันก็มีเพลงมากกว่าแปดเพลง มี 18 เพลง ใครที่รู้เรื่องเพลงและอยากเพลิดเพลินกับเพลงช้า ๆ มาหาฉันเพื่อขอซื้อลิขสิทธิ์เพลงที่เหลือของฉันได้นะคะ แต่คราวนี้ฉันคงจะไม่ให้เพลงของฉันฟรี ๆ เพราะ...”

หลังจากที่หยุดไปชั่วครู่ เธอก็มองไปที่ซินดี้ “... มีบางคนไม่สำนึกบุญคุณถึงสิ่งที่ฉันมอบให้ด้วยไมตรีจิต ในโลกนี้มีคนเนรคุณอยู่มากมายเลยค่ะ”