ทุกคนที่มาร่วมงานสัมมนาในครั้งนี้ล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีตำแหน่งสูง พวกเขาทุกคนต่างเข้าใจกันว่าเป็นวิธีเด็กเล่นของประธานที่ใช้บีบนักเคมีเครื่องสำอางตัวเล็ก ๆ
นอกจากนี้ ถ้าเฟรยาขโมยผลงานจริง ๆ เธอจะกลายเป็นนักเคมีเครื่องสำอางชั้นแนวหน้าที่มีชื่อเสียงระดับโลกได้อย่างไร?
คนขึ้นอยู่กับอำนาจของคำพูด
เมื่อต้องเผชิญกับสายตาของผู้คน ร็อดนีย์ลอบกำมือที่วางอยู่บนเข่า ใบหน้าหล่อเหลาของเขาซีดจนเกือบจะไม่มีสี
“ผมก็ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้นเหมือนกัน บางที… คนที่ทำงานให้ผมอาจจะทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดขึ้น”
หลังจากนั้นสักพักหนึ่ง ร็อดนีย์ทำได้เพียงทำใจเผชิญหน้าและอธิบาย
“อย่างนั้นเหรอ?”
เฟรยาส่งยิ้มหวานพลางพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก “ประธานสโนว์ ความไม่รู้ของคุณทำชีวิตฉันพัง แต่ฉันก็ต้องขอบคุณ คุณคืออุปสรรคที่นำฉันไปสู่ความสำเร็จ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่ได้พบกับอาจารย์ซิมป์สันหลังจากที่ออกจากประเทศไป”
จากนั้นเฟรยาก็พูดถึงเรื่องความคิดเห็นเกี่ยวกับแบรนด์เครื่องสำอางของเธอ
เดิมที ร็อดนีย์ไม่อยากทำอะไรมากเกินไปกว่าการไล่เธอ ทว่าด้วยเหตุผลบางอย่าง ยิ่งเขาฟังมากเท่าไร เขาก็กลายเป็นสนใจมากขึ้นเท่านั้น
เขาต้องยอมรับว่าเฟรยามีประสบการณ์และมีความรู้ ความจริงแล้วเธอเก่งกว่านักเคมีเครื่องสำอางในบริษัทของเขาเสียอีก
ในตอนท้ายของการสัมมนา จู่ ๆ นักข่าวก็พูดขึ้น “คุณลินช์ ฉันจำคุณได้ เมื่อสามปีที่แล้ว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณและโทมัส นีสันจากนีสัน คอร์ปอเรชั่น ทำให้เกิดเป็นข่าวลือมากมาย ฉันได้ยินว่าคุณอ่อยโทมัน...”
สีหน้าของประธานแฮทช์เปลี่ยนไปขณะที่เขาจ้องมองนักข่าว “คุณมาจากไหน? อย่าพูดเรื่องไร้สาระนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...