คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 701

“ดิฉันแค่พูดความจริงของเรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้นเท่านั้น เรื่องที่ดิฉันแตะต้องไม่ได้มาเกี่ยวอะไรด้วย?” เฟรยาตอกกลับทั้งหัวเราะออกมา

“คุณกล้าพูดต่อหน้าทุกคนว่าโทมัส นีสันเป็นสุภาพบุรุษไหมล่ะ ประธานสโนว์? ลืมไป คำว่า ‘สุภาพบุรุษ’ ออกจะมากเกินไปสักหน่อย งั้นลองใช้คำว่า ‘คนดี’ ดู เขาเป็นคนแบบนั้นด้วยเหรอ?”

“...”

ด้วยคำวิพากษ์วิจารณ์ของเธอทำให้ร็อดนีย์โดนดูถูกเหยียดหยามขึ้นมาทันที

ให้ตายเถอะเขาควรจะกัดฟันยอมพูดว่าโทมัส นีสัน นิสัยดีอย่างนั้นเหรอ?

เขาพูดแบบนั้นไม่ลงหรอก

ความจริงแล้ว เขาไม่เคยเจอใครที่เลวได้ถึงขนาดนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเป็นพี่ชายของซาร่า ร็อดนีย์เองก็อยากจะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขาเหมือนกัน

เฟรยายิ้มและหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

เธอทำงานอย่างหนักในช่วงสามปีที่ผ่านมาเพื่อล้างแค้นที่เกิดจากความอัปยศซึ่งเกิดขึ้นในตอนนั้น

ไม่ใช่แคทเธอรีนเพียงคนเดียวที่ยึดติดอยู่กับความแค้นในอดีต ทว่าเธอเองก็เช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าเธอตกเป็นผู้เสียหายในเหตุการณ์นั้น ทว่ากลับถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงแพศยาที่แปดเปื้อน

ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เธอก็ไม่ได้รับการยอมรับ

แม้กระทั่งผู้มีอิทธิพลในเมืองที่เธอเคยติดต่อด้วยยังส่งข้อความมาหาเธอกลางดึกแล้วถามว่าถ้าจะนอนกับเธอหนึ่งคืนมีค่าใช้จ่ายเท่าไร

เมื่อเธอออกจากประเทศไปแล้ว เธอเป็นเหมือนสุนัขข้างถนน ทว่าตอนนี้ ถึงเวลาแล้วที่เธอจะกลับมาทวงคืนที่ยืนในสังคมคืนทีละน้อย ๆ

เฟรยาหันไปหาไมโครโฟนของนักข่าวอีกครั้งแล้วพูดขึ้น “ดีแล้วค่ะ ที่คุณยกเรื่องของโทมัส นีสัน ขึ้นมาพูด ขอดิฉันบอกให้โทมัสรู้หน่อยสิคะว่าฉันกลับมาแล้ว! ตอนที่แกขู่ฉันไว้ในตอนนั้น ฉันทำได้เพียงก้มหน้ายอมรับเท่านั้น แต่ในไม่ช้าก็เร็วนี้ ความจริงจะต้องถูกเปิดเผย”

จากนั้นเธอจึงหันหลังเดินจากไป

เธอยืนอยู่บนรองเท้าส้นสูงทั้งตัวตรง ทำให้ไม่มีใครกล้าปรามาสเธอแม้แต่น้อย