ใบหน้าที่สวยงามของซาร่ามีความเกลียดชังปรากฏขึ้นจนรู้สึกได้ “หุบปากของพี่ไปเลยนะ นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญมากนะ เพราะฉันกำลังจะแต่งงานกับฌอนในไม่ช้านี้ อย่าสร้างปัญหาให้ฉันได้ไหม?”
โทมัสตกใจที่จู่ ๆ ก็โดนต่อว่า “แต่เธอไม่เห็นเหรอว่ายัยเฟรยาพูดอะไรกับนักข่าว...”
“ฌอนให้คนไปจัดการระงับรื่องนี้แล้ว ถ้าพี่ยังมีความแค้นอยู่อีก ค่อยไปจัดการหลังจากที่ฉันแต่งงานแล้ว”
ซาร่าพูดเน้นทีละคำ “พี่ได้ยินที่ฉันพูดไหม? ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ฉันจะไม่ช่วยพี่แล้วนะ”
“... ก็ได้”
โทมัสวางสายไปอย่างไม่พอใจ ทว่าในหัวใจของเขา ไม่ได้คิดว่าจะมีอะไรผิดพลาดเลย
เขาหันกลับมาแล้วโทรศัพท์ “ไปหามาว่ายัยแพศยาเฟรยา ลินช์ อยู่ที่ไหน”
...
ในร้านอาหารตะวันตกที่หรูหรา
พนักงานเสิร์ฟเดินนำเฟรยาและหยุดอยู่ที่ทางเข้าของห้องส่วนตัว “นี่เป็นห้องที่ท่านประธานแฮทช์จองเอาไว้”
“ขอบคุณนะคะ” เฟรยาผลักประตูเข้าไป
ร็อดนีย์นั่งอยู่หน้าฉากกั้นลวดลายโบราณ เขาสวมเสื้อเชิ้ตผ้าซาตินสีน้ำตาลโดยปลดกระดุมสองเม็ดบนออก แขนเสื้อของเขาถูกพับขึ้น ดวงตาคมที่อยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของเขา ทำให้เขามีออร่าที่ชั่วร้าย ทว่าโรแมนติก
“นั่งลง”
เขาชี้ที่เก้าอี้ข้าง ๆ เขา
เฟรยาไม่ได้สนใจเขาและหันหลังออกมา ทว่าเมื่อเธอพยายามเปิดประตู เธอถึงรู้ว่ามันล็อกอยู่
“ไม่ต้องออกไป ทานอาหารซะ อาหารจะไม่อร่อยถ้ามันเย็นชืดจนหมด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...