คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 713

“ทำไมพี่ถึงตกใจถึงขนาดนี้? พี่ไม่ได้เตือนผู้ช่วยวอล์คเกอร์เรื่องที่ฉันพูดเหรอ?”

“พี่เตือน...”

"งั้นพี่ก็จะไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดว่าพี่จะจ่ายให้เขาเท่าไร แค่ให้แน่ใจว่ามันปิดปากเขาสนิทก็พอ นอกจากนี้ นับแต่นี้เป็นต้นไปพี่ต้องทำตัวให้ดี ไม่อย่างนั้นฉันก็ช่วยพี่ไม่ได้”

ซาร่ากัดฟันทันทีที่เธอวางสาย

ดูก็รู้ว่าฌอนรู้เรื่องแล้ว เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไม่เห็นแก่หน้าตาของเธอเลย

...

ในโรงพยาบาล

ตอนที่แคทเธอรีนกำลังป้อนโจ๊กให้ซูซี่ซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของเธอ เฟรยาก็รับโทรศัพท์

หลังจากนั้น เฟรยาก็พูดขึ้น “มีทั้งข่าวดีและข่าวไม่ดี ข่าวดีคือตำรวจโทรมาบอกฉันว่ามีหลักฐานบ่งชี้ว่ามีคนอื่นจ้างวานคนพวกนั้น เป็นผู้ช่วยของโทมัสที่โอนเงินให้กับคนในครอบครัวของพวกเขา”

แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นพลางพูดออกมา “ส่วนข่าวร้ายก็คือผู้ช่วยของโทมัสยอมรับสารภาพในการกระทำผิดแล้วใช่ไหม?”

“ใช่” เฟรยาถอนหายใจ “หมายความว่าโทมัสก็ยังลอยนวลไปได้อีกครั้ง แต่เดาซิว่าใครเป็นคนส่งหลักฐานให้ตำรวจ? ฌอนจ้า! เมื่อเช้าเธอไปทำอะไรมา?”

“ฉันใช้ยาบางอย่างทำให้ฌอนตาสว่าง ฉันพนันได้เลยว่าตอนนี้เขาต้องไม่ชอบโทมัสมาก”

ลึก ๆ แล้ว แคทเธอรีนกลับถอนหายใจอย่างโล่งอก

ความจริงแล้ว เธอใช้การไปอาละวาดเมื่อเช้านี้เป็นเดิมพัน

เธอเดิมพันว่าฌอนยังมีความรู้สึกกับเธออยู่บ้าง และจะไม่ทนต่อการกระทำของโทมัสอีกต่อไป เธอไปที่บ้านของเขาแล้วเตือนเขาว่าโทมัสมีส่วนต้องรับผิดชอบต่อการที่พวกเขาต้องสูญเสียลูก ๆ ไปเมื่อสามปีก่อนโดยตรง

โชคดีที่เธอชนะการเดิมพันนี้

ในช่วงสองสามวันให้หลังนี้ เฟรยามัวยุ่งอยู่กับการช่วยแคทเธอรีนทำความสะอาดบ้านในขณะที่แคทเธอรีนดูแลซูซี่อยู่ในโรงพยาบาล ด้วยมีงานมากมายที่ต้องรับผิดชอบ เธอจึงมักจะทำงานขณะดูแลซูซี่

ลูคัสอยู่ในห้องพักผู้ป่วยตลอดสามวันโดยไม่ออกไปไหน เด็กชายรู้สึกว่าเขาต้องแสดงความรับผิดชอบต่อการบาดเจ็บของซูซี่

คืนนั้นเมื่อเลียมมาเยี่ยมพวกเธอ เขาก็โมโหมากเมื่อเห็นสภาพของพวกเธอ

“คุณพาลูคัสไปนอนที่โรงแรมก็ได้ ดูตัวเองซะก่อนเถอะ พวกเธอซูบกันไปหมดแล้ว”

“ฉันไม่เป็นไร” แคทเธอรีนคงจะเป็นห่วงมากถ้าทิ้งซูซี่ให้อยู่ที่นี่ตามลำพัง

“ถึงคุณจะไม่คิดถึงตัวเอง คุณก็ต้องคิดถึงลูคัสบ้าง เขาจะมากินนอนอยู่ในโรงพยาบาลไม่ได้” เลียมหยิกแก้มของซูซี่เบา ๆ “ซูซี่คะ คืนนี้ให้อาอยู่กับหนูได้ไหมคะ?”

“ได้ค่ะ ได้เลย หนูชอบคุณอาเลียมที่สุด” ซูซี่เองก็สงสารคุณแม่ของเธอเหมือนกัน เธอจึงรีบพูดขึ้น “คุณแม่พาพี่ชายกลับบ้านไปก่อนนะคะ หนูคงจะเสียใจมากแน่ ถ้าคุณแม่ไม่ได้พักผ่อนเลย”