คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 714

“ซูซี่เป็นหลานแท้ ๆ ของผมนะ ผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดีแน่นอน” เลียมโบกมือ

“... ก็ได้ค่ะ” แคทเธอรีนพยักหน้ารับเมื่อเข้าใจเจตนาของลูกสาวเธอ “พรุ่งนี้แม่จะทำอาหารอร่อย ๆ มาให้นะคะ”

เมื่อแคทเธอรีนกลับไปพร้อมกับลูคัส เธอก็เห็นเลียมเล่นกันซูซี่ที่ดูสนุกไปด้วย

เธออดที่จะนึกถึงช่วงเวลาที่ซูซี่เพิ่งเกิดมาไม่ได้ ซูซี่เอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลาแล้วก็ไม่ชอบให้คนอื่นอุ้มเธอเลยนอกจากแคทเธอรีน

ทว่าเมื่อเลียมมาเยี่ยมซูซี่และได้อุ้มเธอ เธอก็จะหยุดร้องไห้ เธอยังติดเลียมแจอีกด้วย

บางทีนี่อาจจะเป็นตัวอย่างของคำกล่าวที่ว่า ‘เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ’ หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะเลียมมีส่วนคล้ายคลึงกับฌอน เด็ก ๆ คงรู้สึกได้

...

ตอนที่ซูซี่อยู่ในอ้อมแขนของเลียมในตอนกลางคืน จู่ ๆ เด็กหญิงก็กระซิบพูดกับเขา “คุณอาเลียมขา คุณพ่อนิสัยไม่ดีของหนูใจดีเหมือนคุณอาตอนที่เขาอยู่กับเด็ก ๆ ไหมคะ?”

เลียมถึงกับอึ้งไป เมื่อเห็นใบหน้าน่ารักที่ซีดเซียวของเด็กหญิงเพราะเธอได้รับบาดเจ็บ เขาก็อดที่จะพูดออกไปไม่ได้ “ถ้าเขาได้เจอเด็กน่ารัก ๆ อย่างซูซี่นะ เขาจะต้องใจดีกับซูซี่แน่นอนค่ะ ซูซี่อยากมี… คุณพ่อไหมคะ?”

“หนูก็ไม่รู้ค่ะ” ทันใดนั้นเองซูซี่ก็เบะปากขณะที่ดวงตาของเด็กหญิงแดงก่ำ “ตอนที่คนพวกนั้นบุกเข้ามาคืนนั้น หนูกลัวมากจริง ๆ ค่ะ หนูคิดว่า… จะดีแค่ไหนนะ ถ้ามีคุณพ่ออยู่ใกล้ ๆ แต่หนูไม่กล้าบอกคุณแม่ค่ะ หนูกลัวคุณแม่โกรธ”

“ซูซี่เป็นเด็กดีมากเลยนะ” เลียมถอนหายใจออกมายืดยาว

ฌอนต้องมีกรรมแน่ ๆ ถ้าเลียมมีลูกน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ เขาคงจะตามใจเธอราวกับเธอเป็นเจ้าหญิงทีเดียว “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ซูซี่มาหาอาได้นะ ถือว่าอาเป็นพ่อของหลานก็ได้”

“อือ”

ซูซี่ผล็อยหลับไปช้า ๆ ขณะที่เธอซบเลียม

เช้าวันต่อมา พยาบาลเตือนให้เลียมพาซูซี่ไปที่ชั้นสี่เพื่อทำซีทีแสกนสมองตอนเวลา 08:00 น.

เลียมบอกให้ซูซี่สวมหน้ากากอนามัยให้ถูกต้องตามที่แคทเธอรีนสั่งเมื่อพวกเขาเดินไปที่นั่น

ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ

ถ้าผลตรวจดีเอ็นเอไม่ได้ระบุว่าเขาเป็นพ่อของซูซี่ แต่กลับแสดงว่าซูซี่มีความเกี่ยวข้องกับเขา จะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ขึ้น

“หนูน้อย บอกฉันทีว่าเขาเป็นพ่อของหนูหรือเปล่า”

คุณผู้หญิงฮิลล์ยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะก้มหน้าลงมองซูซี่ เด็กอะไรน่ารักน่าเอ็นดู ด้วยแก้มที่นุ่มนิ่มและดวงตาที่สดใสของเธอ เธอดูคล้ายกับลีอาเมื่อครั้งยังเด็กมากจริง ๆ คุณผู้หญิงฮิลล์สงสัยว่าซูซี่ได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะได้อย่างไร

“โอ้ไม่นะ เหลนที่รักของฉัน หนูได้รับบาดเจ็บได้ยังไงจ๊ะ?” ถ้าไม่ใช่เพราะท่านสูงอายุแล้ว คุณผู้หญิงฮิลล์คงจะอุ้มซูซี่ไปแล้ว

มุมปากของเลียมยกขึ้นเมื่อคุณผู้หญิงฮิลล์เรียกซูซี่ว่าเหลนที่รักของท่าน

ซูซี่เงยหน้าขึ้นแล้วมองคุณผู้หญิงฮิลล์ด้วยความสงสัย พอเธอได้ยินว่าคุณอาเลียมเรียกท่านว่าคุณยาย เธอจึงคิดว่าคุณผู้หญิงฮิลล์เป็นคุณทวดของเธอ เมื่อเห็นรอยยิ้มใจดีของคุณทวด ซูซี่จึงรู้สึกชอบท่านอย่างไม่รู้ตัว