“ไม่ใช่ของเราทั้งคู่ แค่ของผม” ฌอนถูหน้าผากตัวเอง ร่องรอยของความสิ้นหวังไร้หนทางแว่บขึ้นมาในดวงตาที่หรี่เล็กของเขา “ผมขอโทษซาร่า ผมคิดว่าเราทั้งคู่ต้องการเวลาให้ใจเย็นลงสักพัก”
ซาร่าห์ตกตะลึงงงงัน เธอไม่อยากจะเชื่อเลย
ฌอนยังไม่คิดหยุดตามเรื่องนั้นเหรอ? ทําไมจู่ ๆ เขาถึงจะต้องจากไปทันที?!
ไม่ เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาจากไปได้
ซาร่าคว้ามือของฌอน “ฌอนนิคได้โปรดอย่าไป ฉันขอร้อง ต้องทำยังไงคุณถึงจะยกโทษให้ฉันคะ? อะไรก็ตามที่คุณบอกมา ฉันยินดีที่จะทําทุกอย่าง”
“ซาร่า อย่าทําแบบนี้...” ฌอนพยายามสะบัดมือของเธอออก
แต่ราวกับว่าซาร่าเป็นบ้าไปแล้ว ใบหน้าของเธอนองไปด้วยน้ำตา “ถ้าคุณต้องการความสงบ คุณก็ทําได้ที่นี่ ฉันจะไม่รบกวนคุณ ฌอนนิคทุกคนในแคนเบอร์ราเห็นฉันเป็นตัวตลกแล้วตอนนี้ ถ้าคุณย้ายออกกะทันหัน ผคนเหล่านั้นจะคิดอย่างไรกับฉัน? พวกเขาจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแพศยา ฉันจะไม่สามารถเดินเชิดหน้าได้อีกทั้งชีวิต หากคุณไม่ต้องการฉัน ฉันตายซะดีกว่า!”
“ซาร่า คุณกําลังขู่ผมเหรอ?”
น้ำเสียงหมดหวังสิ้นของฌอนเย็นชา ร่างสูงตระหง่านของเขาแผ่กระจายรังสีที่ทําให้คนหัวใจสั่นสะท้านได้โดยไม่รู้ตัว
ซาร่าห์ตกใจกลัวมาก เธอส่ายหน้า
“ไม่ค่ะ ฌอนนิค เรานั่งลงพูดคุยกันดี ๆ ไม่ได้เหรอคะ? เรารู้จักกันมา 20 ปีแล้ว เรามีความรู้สึกต่อกันมากว่าสิบปีแถมผ่านความยากลําบากมากมายมาด้วยกัน มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ ที่เราจะมาถึงจุดนี้”
ฌอนจ้องมองเธอด้วยความสับสน “ซาร่า ผมคิดมามากแล้วช่วงสองวันนี้ อันที่จริงผมไม่เคยคิดเลยว่าคุณสกปรก แต่ความจริงที่ว่าผมไม่สามารถสัมผัสคุณนั้นกลายเป็นอุปสรรคในหัวใจที่เราไม่สามารถเอาชนะได้ ผู้หญิงทุกคนล้วนมีความต้องการขั้นพื้นฐานของพวกเธอ และผมไม่สามารถตอบสนองความต้องการนั้นให้คุณได้ ผมให้อภัยคุณแล้วแต่ผมไม่สามารถทําราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นได้ คุณเข้าใจไหม?”
แค่คิดถึงผู้หญิงนับไม่ถ้วนที่ลูซิเฟอร์เคยหลับนอนด้วย และเวลาที่เขามีเซ็กส์กับซาร่าทำเอาฌอนรู้สึกขยะแขยงเมื่อคิดว่าจะกอดเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...