“ประธานฮิลล์คุณไม่ใช่คนเฮงซวยครับ คุณแค่... ไม่ได้รักคุณนีสันอีกแล้ว” ‘คุณหมดรักเธอไปนานแล้ว แต่คุณแค่ถูกคุณนีสันล่อลวงให้หลงผิด’ เฮดลีย์คิด
"ฉันไม่รักเธอเหรอ" ฌอนยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันเคยคิดว่าฉันจะรักเธอตลอดไป”
“มีกำแพงขวางกั้นระหว่างคุณกับคุณนีสัน” เฮดลีย์กล่าว “ความสุขเป็นสิ่งสําคัญที่สุดเมื่อคนสองคนมีความสัมพันธ์กัน แต่ผมไม่เคยเห็นว่าคุณมีความสุขเลยสักครั้งที่คุณออกมาจากวิลล่า”
ฌอนถึงกับผงะ เขาไม่มีความสุขเลยเหรอ?
เมื่อเขาคิดเรื่องนี้ก็ดูเหมือนว่าจะใช่ เขาไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ แต่เขาอยากอยู่ทํางานดึกต่อที่บริษัทมากกว่ากลับมา
เฮดลีย์เห็นว่าฌอนงุนงง เขากล่าวต่อไปว่า “นอกจากนี้... แม้ว่าคุณจะมองข้ามเรื่องนี้ได้ แต่วันนั้นตํารวจได้ปรากฏตัวพาคุณนีสันออกไปต่อหน้าสาธารณะ ผู้คนต่างกระจายข่าวลือกันไปแล้ว หากคุณยังคงยืนกรานที่จะอยู่กับคุณนีสัน ไม่เพียงแต่จะทําให้นายท่านฮิลล์และคุณผู้หญิงฮิลล์โกรธเท่านั้น แต่ว่าคนนอกก็จะพากันเยาะเย้ยคุณด้วย”
"อย่าพูดอะไรอีกเลย"
ฌอนกําหมัดที่อยู่วางอยู่บนขาของเขาแน่น
มันเป็นงานแต่งงานแห่งศตวรรษ กระนั้นเขาก็ยังกลายเป็นตัวตลกแห่งแคนเบอร์ราให้คนครื้นเครงจนได้
...
ในวิลล่าริมทะเล
หลังจากที่ฌอนจากไปโดยไม่ลังเล ซาร่าก็ทําลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าในบ้านเหมือนคนบ้า
ทุกที่ในวิลล่าได้รับการตกแต่งด้วยกลีบกุหลาบเนื่องจากงานแต่งงาน แต่ตอนนี้ดูราวกับว่ากลีบกุหลาบแดงเหล่านั้นกําลังล้อเลียนเธออยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...