คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 788

เมื่อคิดว่าเฟรยาอาจกลายเป็นคุณหญิงคนที่สองของตระกูลสโนว์ในอนาคต พ่อบ้านก็อดไม่ได้ที่จะเสริมว่า “ตอนนี้คุณหญิงใหญ่คือท่านประธานของสโนว์คอร์ปอเรชั่นและโดยปกติมักจะยุ่งมากครับ”

“คุณหญิงใหญ่...” เฟรยาตกตะลึงเล็กน้อย

แคทเธอรีนมองเธอด้วยรอยยิ้มคลุมเครือ “ใช่ แฟนเก่าของพี่ชายเธอคือคุณหญิงใหญ่ของตระกูลสโนว์”

“... ฉันล้อเล่นน่ะ บางทีฉันอาจเข้าใจผิด” มุมปากของเฟรยายกยิ้ม เธอเชื่อว่าพี่ชายของเธอไม่มีความสามารถ

จะคบกับผู้หญิงระดับนั้น

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงห้องโถงใหญ่และเห็นมีคนสามคนนั่งอยู่ข้างใน

คนที่นั่งอยู่ตรงกลางเป็นชายชราผมขาวหน้าตาดูใจดี ถัดจากเขาเป็นชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าหล่อเหลาและหญิงวัยกลางคนที่แต่งหน้างดงาม ผู้หญิงคนนั้นดูค่อนข้างคล้ายร็อดนีย์ แค่ชำเลืองก็รู้เลยว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่ของร็อดนีย์

“คุณปู่ คุณลุง คุณป้า สวัสดีค่ะ” เฟรยาและแคทเธอรีนทักทายพวกเขาอย่างสุภาพโดยพร้อมเพรียงกัน

พ่อบ้านอธิบายจากด้านข้างว่า “นี่คือคุณแคทเธอรีน โจนส์ ลูกสาวของมิสเตอร์โจเอล ยูล เธอเป็นเพื่อนที่ดีของคุณลินช์และมาด้วยเพราะเธอเป็นห่วงครับ”

นายท่านสโนว์พยักหน้า หลายคนในแวดวงชนชั้นสูงได้พูดคุยเกี่ยวกับแคทเธอรีนเมื่อเร็ว ๆ นี้ และทุกคนต่างก็ชื่นชมความสามารถที่ยอดเยี่ยมของเธอ

ยิ่งกว่านั้นไม่มีคนธรรมดาคนไหนจะสามารถเป็นนักออกแบบชั้นนําของโลกได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ถ้าเฟรยาสามารถเป็นเพื่อนกับสาวคนนี้ได้ หมายความว่าตัวเธอเองนั้นก็ทัดเทียมกัน

ผู้คนในตระกูลสโนว์ต่างพุ่งเป้าสายตาไปที่เฟรยา

หลังจากที่กลับบ้านคืนนี้ เฟรยาได้ล้างเครื่องสําอางออกสวมเพียงแจ็กเก็ตเดนิมและเสื้อยืดที่ธรรมดามาก

แต่ใบหน้าของเธอสะอาดและดวงตาของเธอก็ใส ใบหน้าที่ประณีตงดงามของเธอดูอ่อนโยน ตระกูลสโนว์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

"สิ่งที่ฉันพูดคือความจริง" แคทเธอรีนก้มศีรษะลง “ยิ่งไปกว่านั้น สาเหตุของเหตุการณ์นั้นเป็นเพราะร็อดนีย์รังแกเธอโดยใช้สถานะของเขา”

นายท่านสโนว์รู้สึกขายหน้าที่โดนจึ้จุด แต่เนื่องจากเป้าหมายของเขา เขาจึงทำใจกล้าหน้าด้านพูดอย่างเคร่งเครียดว่า “พอแล้ว ถึงจะเรียกฉันว่าไร้เหตุผลก็เถอะ เฟรยาขอถามหน่อยเถอะ เธอยอมรับไหมว่าได้ทําลายชื่อเสียงของร็อดนีย์ไปแล้ว?”

“ใช่ ฉันยอมรับเรื่องนั้น...” เฟรยาพยักหน้าอย่างคลุมเครือ "แต่…"

“แต่ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขา ปีนั้นเธอคงจะไม่ได้ไปต่างประเทศและคงจะไม่กลายเป็นนักเคมีเครื่องสําอางที่มีความสามารถมากที่สุดในโลกในวันนี้” นายท่านสโนว์ขัดจังหวะเธอ “เป็นเพราะความอัปยศอดสูที่เขามอบให้จึงทําให้เธอเป็นอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน”

เฟรยาตกตะลึง นายท่านสโนว์แก่ขนาดนี้ เขาพูดจาไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไง?

“งั้นตามที่คุณบอก ฉันควรจะขอบคุณร็อดนีย์ สโนว์แทนใช่ไหมคะ?” เธอกัดฟันและถากถางอย่างเย็นชา