“ต้องเพลิดเพลินกับแพนเค้กอุ่น ๆ เนยคุณภาพดี จากนั้นก็จิบช็อกโกแลตร้อนตามลงไป”
แคทเธอรีนยังคงกินโชว์ต่อไป
เธอกำลังลิ้มรสอาหารทุกคำอย่างตั้งอกตั้งใจ เมื่อคิดถึงใบหน้าที่สวยน่ารักของเธอด้วยแล้ว การแสดงของเธอให้ความเพลิดเพลินและน่าเชื่อถือมากกว่ารายการกินโชว์อื่น ๆ ที่ออกอากาศอยู่
ฌอนไม่อาจทนกับเรื่องนี้ได้อีกต่อไป
“เมี๊ยว” ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เจ้าฟัดจ์ก็กระโดดขึ้นไปบนโต๊ะรับประทานอาหารพร้อมกับแกว่งหางของมัน
เมื่อคิดว่าแมวคงจะหิว เขาจึงเดินไปที่ตู้อาหาร เขากลับมาพร้อมกับจานอาหารแมว และวางเอาไว้ตรงหน้าฟัดจ์
ฟัดจ์ดมมันสองสามครั้งก่อนจะหันหน้าหนี มันมองไปที่แคทเธอรีนด้วยสายตาตะกละ
ความอึดอัดแสดงออกผ่านสีหน้าของผู้ชายคนนั้น
เธอห้ามความรู้สึกที่อยากจะหัวเราะ ก่อนจะป้อนซินนามอนโรลชิ้นเล็ก ๆ ให้แมว เจ้าแมวตัวน้อยกินมันเข้าไปในเวลาไม่กี่วินาที
“เก่งมากเจ้าแมวน้อย”
เธอลูบหัวแมวเบา ๆ ด้วยความรัก ‘แกมีรสนิยมดีกว่าเจ้านายของแกมากนะ’ เธอคิดในใจ
ฌอนรู้สึกอับอาย หลังจากที่แมวกินซินนามอนโรลอีกสองคำ มันก็ไปเพลิดเพลินกับชูโรส สิ่งนี้ทำให้ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว
“คุณ...”
แคทเธอรีนถือโอกาสนี้ยัดชูโรสเข้าไปในปากของเขา
ความโกรธฉายแววขึ้นในดวงตาของเขา เมื่อเขากำลังจะคายมันออกมา ชูโรสกรอบนอกนุ่มในที่เคลือบด้วยน้ำตาซินนามอนก็ละลายลงบนลิ้นของเขา
เขาเริ่มเคี้ยวแป้งหนานุ่มนั้นตามสัญชาตญาณ มันกรอบด้านนอกทว่านุ่มข้างใน รสชาติอร่อย
แน่นอนว่าเขาเคยกินชูโรสมาก่อน พ่อครัวของตระกูลฮิลล์สามารถทำอาหารได้หลายประเภท ทว่าก็ไม่มีอะไรรสชาติดีเท่านี้
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ชูโรสที่เธอทำขึ้นมาให้รสชาติครีมรสนมโดยไม่ทำให้เลี่ยน
“อร่อยไหมคะ?” แคทเธอรีนถาม โดยใช้มือทั้งสองข้างเท้าคางของเธอ เธอมั่นใจฝีมือในการทำอาหารของเธอ
แววตาที่ฉายออกมาจากดวงตาของเขา เมื่อเขาสังเกตเห็นรอยยิ้มที่ดูพึงพอใจในตัวเองปรากฏบนใบหน้าของเธอ
“ใช้ได้”
จากนั้น เขาก็หยิบชูโรสอีกชิ้นขึ้นมากินต่อ การจากกัดคำเล็ก ๆ ก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอที่เขาจะลิ้มรสของมันได้อย่างเต็มที่
เธอขยิบตาด้วยความขี้เล่น “คุณบอกว่าใช้ได้ใช่ไหมคะ?”
“ใช่ คุณกินทั้งหมดนี่ไม่หมดหรอก ผมไม่ชอบทิ้งอาหารให้เสียของ” ผู้ชายคนนั้นตอบกลับอย่างใจเย็น
เธอเปิดริมฝีปากเพื่อจะเถียง แต่ทว่าเขาก็ขัดขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้ว “อย่าส่งเสียงขณะที่กำลังทานอาหาร”
“...”
แคทเธอรีนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ ประหนึ่งว่าเธอไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเท่านี้มาก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...