สนามกอล์ฟ
บูม! ฌอนเหวี่ยงไม้กอล์ฟและลูกกอล์ฟหายไปในระยะไกลทันที
เชสที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกถึงสายลมที่พัดผ่านเขาไปและตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
นับตั้งแต่แคทเธอรีนทิ้งเขาไป ฌอนก็ดูอารมณ์เสียแบบนี้ทุกวัน เชสเองก็กำลังจะเป็นบ้าไปด้วย
“แคทเธอรีนยังไม่กลับมาอีกเหรอ?”
“ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉันถ้าเธอจะอยู่หรือตาย” ฌอนพ่นลมหายใจออกมาอย่างดูถูกก่อนจะเดินไปข้างหน้า จู่ ๆ ท้องของเขาก็ร้องขึ้นมา
เชสเกาปลายจมูกของเขา “ฉันรู้ว่านายชินกับอาหารที่เธอทำ แต่ตอนนี้นายจะปล่อยให้ตัวเองอดตายไม่ได้ เธอทิ้งนายแล้ว...”
“เปล่า” ฌอนตอบด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด “ในที่สุดฉันก็สามารถควบคุมน้ำหนักได้ตอนที่เธอย้ายออกไปแล้ว”
“...”
เหงื่อผุดขึ้นมาจากหน้าผากของเชส เขาไม่เคยเห็นด้านนี้ของเพื่อนมาก่อน
ในตอนนั้นเองที่เขารู้สึกชื่นชมแคทเธอรีนที่เธอสามารถทนอยู่กับผู้ชายแบบนี้ได้ตั้งนาน ถ้าเป็นเขาเองคงจะเป็นบ้าภายในสองวันแน่ ๆ
“มะรืนนี้เป็นงานฉลองหมั้นของรีเบคก้ากับอีธาน แคทเธอรีนอาจจะไปร่วมงานด้วยเหมือนกัน ตระกูลโจนส์ส่งบัตรเชิญมาให้ฉันด้วย ฉันควรไป...แล้วเกลี้ยกล่อมเธอไหม?”
ฌอนเลิกคิ้วขึ้น “ฉันได้ยินมาว่ามันเป็นงานฉลองวันเกิดครบอายุ 80 ปีของคุณย่าของตระกูลโจนส์ไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่เคยได้ยินเรื่องนั้นนะ” เชสส่ายหน้า
สีหน้าเคร่งเครียดผุดขึ้นบนใบหน้าของฌอน ดูเหมือนตระกูลโจนส์จะไม่ได้ตั้งใจจัดงานฉลองวันเกิดให้หญิงชราเลย
ผู้หญิงโง่คนนั้น ไม่กลัวจะโดนคนพวกนั้นกลั่นแกล้งอีกหรือ?
“ไม่มีประโยชน์ที่จะไปตามเธอกลับมา มันเป็นเพียงแผนของเธอเท่านั้น คอยดูเถอะ ฉันมั่นใจว่าเธอจะกลับมาอ้อนวอนฉันก่อนวันงานฉลองหมั้น”
ในเวลาไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ได้รับข้อความเข้ามาใน WhatsApp จากฌอนเนอรีน
“เห็นไหม พูดยังไม่ทันขาดคำ” เขากดเปิดข้อความแล้วเห็นว่าแคทเธอรีนได้ทำการโอนเงินเข้าบัญชีให้เขาเป็นจำนวน 60,000 ดอลล่าร์
ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาชะงักนิ่ง เชสขยับไปข้างหน้าเพื่อแอบดู เขาแสดงความคิดเห็นด้วยความไม่เข้าใจ “เธอกำลังใช้เงินจำนวนมากหลอกให้นายกลับไป”
“คงงั้น” ท่าทางตึงเครียดของฌอนผ่อนคลายลง
คงจะเป็นอีกวิธีหนึ่งของเธอ
อีกฝ่ายยังคงพิมพ์ข้อความอยู่
เขารอดูว่าเธอจะพิมพ์กลับมาว่าอะไร
20 นาทีต่อมา เขาก็ได้รับข้อความตอบกลับมา [เงิน 60,000 ดอลล่าร์ รวมค่ารักษาพยาบาลแล้ว ฉันมั่นใจว่ามันเกินความจำเป็น แต่พอดีว่าวันนี้ฉันค่อนข้างอารมณ์ดี]
รอยยิ้มที่ยากจะเข้าใจผุดขึ้นบนใบหน้าของฌอน ในขณะเดียวกันนั้นเอง เส้นเลือดที่ขมับของเขาก็ปูดขึ้น
ดี ดี ดี ผู้หญิงคนนี้ใจกล้าเหมือนสิงโต
“...”
เชสที่แอบมองข้อความนั้นไม่กล้าแสดงความคิดเห็นออกมา
เขาแอบคิดว่าแคทเธอรีนนั้นโคตรเจ๋ง
เธออาจจะเป็นคนเดียวบนโลกนี้ที่กล้าท้าทายฌอน
อย่างไรเสีย เขาก็ไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้ขอร้องอ้อนวอนสาวสวยไร้เดียงสาได้
“นี่ต้องเป็นวิธีเรียกร้องความสนใจจากนายแน่ ๆ ไม่ใช่แค่เธอพยายามจะติดสินบนนายอย่างเดียวนะแต่ดูนามสกุลของเธอสิ ฌอนเนอรีน โรแมนติกอะไรอย่างนี้เนี่ย”
ฌอนรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้นและเผยรอยยิ้มเหน็บแนมออกมา “แล้วไง? ไม่สำคัญอีกแล้วล่ะ แม้ว่าเธอจะคุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าฉันสามวันสามคืน...”
ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบประโยค แคทเธอรีนก็เปลี่ยนบัญชีชื่อผู้ใช้ WhatsApp ของเธอเป็น ‘เริ่มต้นใหม่’ นอกจากนั้นเธอยังเปลี่ยนสถานะเป็น : [จากนี้เป็นต้นไปฉันจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี]
“...”
ฌอนพูดอะไรไม่ออก
ในไม่ช้า ก็ถึงวันเกิดครบรอบอายุ 80 ปี ของคุณย่า
นอกจากนี้ยังเป็นวันสำคัญของทั้งสองตระกูลโจนส์และตระกูลโลว์อีกด้วย
The Great Bowin Hotel ตั้งอยู่ใจกลางย่านธุรกิจที่สำคัญ นอกจากนี้ยังเป็นโรงแรมเจ็ดดาวเพียงแห่งเดียวของเมลเบิร์นอีกด้วย
มีเพียงมหาเศรษฐีในเมลเบิร์นเท่านั้นที่สามารถจัดงานเลี้ยงในโรงแรมนี้ได้ เป็นสัญลักษณ์ของคนที่มีอำนาจและฐานะในเมืองเพราะไม่ใช่ว่าใครที่มีเงินจะสามารถจองโรมแรมนี้ได้
คืนนี้ทั้งตระกูลโจนส์และโลว์ ได้ใช้เงินจำนวนมากอย่างไม่น่าเชื่อเพื่อจอง Exquisite Jade ซึ่งเป็นห้องจัดเลี้ยงที่หรูหราที่สุดในโรมแรม
แคทเธอรีนยืนอยู่ที่ล็อบบี้พร้อมกับการ์ดเชิญในมือของเธอ เธออดที่จะถอนหายใจออกมาเบา ๆ ไม่ได้
ในอดีต เจฟฟี่เคยสัญญาว่าจะจัดงานแต่งงานของเธอกับอีธานที่โรงแรมแห่งนี้
แต่ก็ช่างมันเถอะ พิธีหมั้นกำลังจะเริ่มขึ้นและอีธานก็ยังคงเป็นเจ้าบ่าว ทว่าเป็นคนอื่นที่มาแทนที่เธอเท่านั้นเอง
เธอก้าวเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง โดยสวมชุดเดรสสีขาวที่เธอเคยสวมไปร่วมงานฉลองวันเกิดของนายท่านแฮริสันที่ผ่านมา มีนักข่าวกลุ่มหนึ่งกำลังรออยู่ที่ทางเข้า
พวกเขากรูเข้ามาหาเธอในไม่กี่วินาที
“คุณโจนส์ ไม่ใช่ว่าคุณอ้างว่าตระกูลขังและทำร้ายคุณอย่างนั้นเหรอ? ทำไมคุณถึงยังมาที่นี่เพื่อร่วมงานพิธีฉลองหมั้นของรีเบคก้าและอีธาน?”
“เป็นเพราะตระกูลโจนส์ไม่เคยทำร้ายคุณเลยใช่ไหม? ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นการสร้างสถานการณ์ของคุณเองใช่ไหม?”
“...”
แคทเธอรีนไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ได้ในทันทีว่านักข่าวถูกเตรียมการเอาไว้โดยพวกตระกูลโจนส ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาได้รับการติดสินบนและคำสั่งว่าต้องพูดอะไรบ้าง
เธอคาดเอาไว้แล้วว่าเรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้น ดังนั้นเธอจึงแสดงออกด้วยความใจเย็น
“วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบอายุ 80 ปี ของคุณย่าของดิฉันค่ะ ดิฉันมาที่นี่เพื่ออวยพรให้คุณย่าสุขภาพแข็งแรง”
“จริงเหรอ? เราไม่รู้เรื่องนี้เลย พวกเรารู้แค่ว่าวันนี้เป็นวันฉลองพิธีหมั้นระหว่างตระกูลโจนส์และตระกูลโลว์ เดรสที่คุณกำลังสวมอยู่สวยงามมาก ถ้าฉันจำไม่ผิด มันคือชุดเดรสลิมิเต็ดอิดิชั่นจากคอลเลกชั่นฤดูใบไม้ร่วงของแบรนด์หรูนี่ คุณพูดเองไม่ใช่เหรอว่าตระกูลโจนส์ทำกับคุณอย่างโหดร้าย?"
รอยยิ้มประชดประชัดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “แล้ววันนี้ตระกูลโจนส์จ่ายเงินให้พวกคุณเท่าไร เพื่อให้มาฉีกหน้าดิฉัน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...