คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 79

ในที่สุดแคทเธอรีนก็เป็นอิสระ

40 นาทีต่อมา เธอก็มาถึงบ้านของเฟรยา

ผมของเฟรยากระเซอะกระเซิง เธออ้าปากหาวออกมาด้วยความง่วงกับการมาเยือนที่ไม่ได้บอกกล่าวของแขก “ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ? คราวนี้เธอตั้งใจจะอยู่ที่นี่กี่วัน?”

“คราวนี้จริงจังนะ ฉันจะไม่กลับไปที่นั่นแล้ว” แคทเธอรีนเปลี่ยนเป็นรองเท้าเดินในบ้านก่อนจะเข้าไป

“เธอต้องล้อฉันเล่นแน่ ๆ เธอเสียสละแต่งงานและตอนนี้เธอก็เปลี่ยนใจแล้วเหรอ?”

เธอเม้มริมฝีปากซีดของเธอก่อนจะฝืนยิ้มด้วยความขมขื่น “ไม่ใช่ทุกข้อตกลงจะได้รับประกันผลกำไร ฉันจะถือว่ามันเป็นการลงทุนที่ล้มเหลว”

เฟรยาตกตะลึงจนอ้าปากค้าง “นี่เธอจริงจังหรือเปล่า?”

“ใช่” แคทเธอรีนทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา เธอยังดูไม่สบายและอ่อนเพลีย “ฉันเหนื่อย เหนื่อยมากจริง ๆ”

เฟรยาขมวดคิ้วเข้าหากัน “นี่เธอเป็นหวัดหรือเปล่า?”

“ใช่” แคทเธอรีนกลั้นน้ำตาของเธอไม่ให้ไหลออกมา “ทุกคนเห็นว่าฉันป่วยยกเว้นเขา ฉันก็หวังที่จะได้รับการสนใจและดูแล แม้ว่าเขาจะเป็นน้าของอีธาน ฉันก็คงไม่ได้รับการเคารพจากรีเบคก้าถ้าเขาไม่ชอบฉัน ฉันไม่ต้องการให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง”

เฟรยาเฝ้าดูเธออย่างใกล้ชิด และคิดว่าเธอคงจะยอมแพ้จริง ๆ พวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปี สุดท้ายแล้ว เฟรยาถอนหายใจออกมา

“ถ้าอย่างนั้นก็ลืมมันไปเถอะ ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ ทำไมเธอไม่ย้ายมาอยู่กับฉันล่ะ? ฉันอยู่คนเดียวตลอดอยู่แล้ว”

“ไม่ใช่ความคิดที่ดีหรอก เธอกับแพทริกยังไม่ได้...”

เฟรยามองเพื่อนของเธอด้วยความเขินอาย “หยุดเดี๋ยวนี้นะ เธอก็ยังไม่เคยมีอะไรกับสามีของเธอเลยสักครั้งเดียว”

“แต่เธอก็คบหากันมาเป็นปีแล้วนะ” แคทเธอรีนกะพริบตาด้วยความเฉยเมย “ฉันไม่คิดว่าเธอจะเป็นพวกหัวโบราณ แพทริกจะต้องเป็นคนที่มีปัญหาแน่ แล้วเขาทำแบบนั้นไหม?”

“แน่นอนว่าเขาทำ” เฟรยายกมือขึ้นเท้าเอว “เราก็ทำเรื่องนั้นไปก่อน”

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าของแคทเธอรีน